Sevginin Nankörü Olmak;
Çok seven,çok fedakarlık eden,çok sabreden,birşeyler kazanmayı bırak,kendinden çok şey kaybeder....
Bazen karşımızdaki insana fazlasından çok anlamlar yükleriz..Değmeyeceğini bile bile engel olamayız bu duygu serüvenine...Bize zarar veren bu sevgi kendimizi hiçliğe götürdüğümüz bir hal alır....

Çok seversek bizi çok sevecekmiş gibi sevgi yumağı olup sarıp,sarmalarız tüm benliğimizle...ama faydasızdır, yaptıklarımız ve yapacaklarımız...
Bu yüzden sevilmeyi beklemek,ümit etmek,kendimizi yaraladığımız, yanlışa sürüklediğimiz zamandır....İnsanlar sevginin nankörü olurlar,bizde verdiğimiz değerle kalıveririz ortada...
Kırıla kırıla öğreniriz,sevginin ölçütünü,kime nasıl verileceğini,ne kadar hak edildiğini,yaşaya yaşaya tecrübe edip,
fazla yaptığımız ne varsa herşeyi bir bir kaldırırız hayatımızdan..

Çünkü herkes hakettiğini yaşamalıdır. Hakettiği değeri görmeli,hakettiği kadar sevilmelidir.....
Kendini bukadar hırpalamanın alemi ne ki;seni seven kendinden bile fazla sever,kendinden bile fazla değer verir...

Sevgi Hakedene Verilir,Sevginin Nankörü Olana Değil....!