Pasaj… Aydınlatması zayıf, loş bir ortam… Kiralık dükkânlar… Yukarı çıkan merdivenlerin altında avuç içi kadar çay ocağı… Pasajın girişi… Uzun boylu bıçkın iki adam belirdi. Güneş arkalarından vuruyor… İçeriye doğru yürüyen siluetler… Ocağın önüne saçılmış taburelere oturdular. Kilolu olanı seslendi. “Hişşşt!” Parmaklarıyla iki çay işaret etti. Çaycının yüzü düştü. Beklerken sustular. Çaycı tabakları ellerine tutuşturdu. Diğeri patlamaya hazır volkan “İyi de neremize koyacağız bunları.” Çaycı bir tabure çekip önlerine yanaştırdı. Yan yana bırakılan tabaklar… Kilolu olanı “Mahmut, kafam almıyor!” Mahmut dayanamayıp ‘Ne zaman aldı ki o koca kafan’ manalı gülümsedi. “Ersinim almayacak bir şey yok. Vadesi geçmiş çeki tahsil edeceğiz.” Ersin dertli “Bu sefer farklı. Ondan almıyor. Çeker vururlar adamı.” Mahmut önündeki tabaktan şekerleri alıp bardağa attı. Karıştırırken “En fazla ölürsün.” Ağzından çıkan kahkahayı tuttu. Ersinin tabağındaki şekerlerden ucu kırık olanı çaya karışan şekerleri korkuyla izliyordu. “Eriyince yok olup gidiyoruz!” Tam olan şeker döngünün farkında “Erimek yok olmak değildir.” “Çocuk mu kandırıyorsun Ferhat abi.” Ersin şekerleri alıp bardağa attı. Ucu kırık olan “Yandım Ferhat abi yandım.” Tam olan parça parça eriyordu. Ersin yavaş yavaş karıştırıyordu. “Ölünce bize ne olacak Mahmut.” Mahmut yılmış “Ne bileyim ben ne olacak, sanki yaşarken bir… Tövbe tövbe” Ucu kırık olan kendini sıkmış erimiyordu. Tam olan “Kendini sıkma, koy ver; yoksa seni bardaktan atarlar.” Tam olan gözden kayboldu. Kırık olan panikle “Ferhat abi, Ferhat abi.” “Bağırmayı kes Metin.” Kırık olan sesi duyunca rahatlamış “Ferhat abi yok olmamışsın!” Tam olan huzurlu “Ne sandın.” Kırık olan da çaya karıştı. “Her yerdeyim, her yerdeyim. Şimdi ne olacak?” Ersin bardağı kaldırdı. Camın arkasından eğri büğrü görünen ağız… “Daha yüce âlemlere gidiyoruz Metin, daha yüce!”