Sabaha karşı saat 4.30 ve benim gözümde yine uyku yok. Bu satırlar ve masamdaki sigara paketi şahit. Ciğerleri soracak olursan, onları anlatmaya gerek yok. Çünkü içilen sigaranın haddi hesabı yok. Ciğerler konuşsa diyecekleri tek şey ne olur geri dön. Sana belki yazdıklarım boş geliyordur. Ama bil ki bu yazdıklarımın hepsi kalbimden gelen cümleler. Senden sonra geçen ömür kâğıt ve dumandan ibaret artık. Yazılan sayfalar çokta okuyacak biri yok. Bu satırları okuyacak tek kişi sensin. Başkası okusun istemem. Bütün hayalim sana özle bir kitap yazmaktı. Sadece senin okuyacağın bir kitap, ikinci bir kitap olmayacaktı. Birkaç arkadaşım morfin iğnesini önerdi. Kullan acılarını dindirir diyorlar. Kullanmadım, kullanmak istemiyorum. Bu gidişle kullanırım belki. Acıya dayanamaz oldum artık. İçimde patlayan dertleri anlatmak istemiyorum bile. Anlatmaya kalksam sayfalar yetmez. O yüzden susmayı tercih ettim. Birçok kişi neden sustuğumu sordular. Bende cevap olarak, konuştukça dertlerim çoğalıyor diye susmayı tercih ettiğimi söyledim. Gerçekten de öyle oluyor. Sokakta geçen serseri hayatı da bırakıyorum yavaş yavaş.