Sana sözüm olsun ölümüne seveceğim. Bu sözlere başlamak istedim bugün. Belki de gerçekten ölüm zamanım geliyor. Neden böyle konuşuyorum, inan ki bende bilmiyorum. Belki de gerçekten ölmeyi çok istiyorum. Yaşamak için gerekli bir sebebim kalmadı ki sen gidince. Tek bir sebebim var o da ailem. Bu saatten sonra onlar için direniyorum bu hayata. Onlar olmasa çoktan ölmüş olurdum. Şuan hayata karşı direnecek gücü onlardan alıyorum. Onlara bir şey olursa ben ne yaparım bilmiyorum. Sen gidince onlar sardı benim yaramı. Onlar ağladı benim halime. Ben sessizce çok ağladım. Sırf onlar hıçkırarak ağladığımı duymasın diye. İnan ki benim halime çok üzülürdüler. Ben her gün içtim sen gittikten sonra. Sonra bıraktım alkolü. Bırakma sebebim ise ailemdi. Onlar çok üzülmüştü benim halimi görünce. Bende onların halini görünce çok üzüldüm. Ve dedim ki kendi kendime. Sen ne yaparsan kendine yapmıyorsun, ailene yapıyorsun. Onlar seni bu halde görünce çok üzülüyorlar. Topla kendini, yeter aileni üzdüğün, onların üzülmeye hakkı yok. O günden sonra alkolü bıraktım işte. Daha da kolay kolay ağzıma sürmem. Çünkü ben alkolün yararını değil, zararını gördüm. Gözlerim dolmaya başladı hafiften. Ağlamak istemiyorum artık. Gözümde dökecek gözyaşı kalmadı artık. Dayanamaz oldum bu acılara. Deli divane gibi dolaşıyorum ortalıkta. Millet garip, garip bakıyor benim halime.