Azalmışlığı tattığımda farkettim,yalnızlık yanı başımda duracakmış, ne kadar inkar edilsede insan derdini açacağı içini dökeceği birilerine muhtaç. Yalnızlık tercih klişeleri koskaca bir uydurma,insan için de olduğu durumu bilecek kadar dürüst olmalı kendine, yalanlar kırıp acıtmaya yarayan, en kötü duygusal şiddet.
Menfaatin çıkarın güdüldüğü evrende, masum kalabilmek ne kadar da zor ,kim maskeli kim gerçek,kim doğru kim yanlış.
Kendimi aynalarda bulduğumda muhasebe ettiğimde, ömrüm kadar direniş sağlamışım, özü sözü bir olmanın bedelini en ağır ödemişim,yalanlarım ya aklıma yada kalbime olmuş.
Birilerinden darbe alınca, öyle yapmak istememiştir, boşluğuna denk gelmiştir ani karar vermeyim belkide öyle biri değil anlık bir tepkidir, kendimi avuttuğum yalanlardı.
Umudumu yitirdiğim anlarda gideceğim yollara, yapmak istediklerimin hayallerinde uyuyup uyanarak ayağa kaldırdım, doğru mu yaptım bilmiyorum, tek bildiğim direniyorum bir savaşcı gibi ordu önünde kılıçsız sipersiz teslim olmamak için direniyorum..