Aynı başağın kardeş taneleri olmasak bile, ayrı kıtalar da aynı güneşin altında boy atıp, aynı toprağa birlikte kök saldik, adına İNSANLIK dedik.. İlk tohumun toprağa düştüğü günden beri kardeşiz.. Tohum ANA’mız, toprak BABA’mız, Yeryüzü EV’imiz olmuş.. Güneş ilk doğduğu günden beri arasız ve şaşmadan görevini yapıyor, akreple yelkovan güneşin adımlarını sayıyor dakika dakika, saat saat, gün gün, yıl yıl ve battığı yerden yeniden başka diyarlara doğuyor güneş.. Günler geçerken bir bilge avuçluyor güneşi, kavruluyor elleri, bir diğeri gecenin perdesini yırtıyor aralıyor yıldızları uzayı görüyor, bir başka bilge de uzanmışken elma ağacının gölgesine başına düsen elmayı yemeden buluyor aradığını, YER ÇEKİMİ diyor.. Tam bilmiyorum da illa ki hamama mı gitmesi gerekiyordu Arşimet’in, kaptanların demirden gemileri su üzerinde yürütmesi için.. 🤔
Saygılarımlaaa..

Necip Kahraman