Seni özlemeye başladığım zaman yalnızlaştım
Oysa hiç yanımda olmayan birisiydin sen
Hiç ellerimi tutmamış
Hiç dilimde adını duymamıştın

Soğuk ve ölü bir hayattı bu
Umudumla ayakta tutmaya çalışıyordum

Sessiz sedasız saçlarım ağırmaya başladığı bir gün
Günlerin anlamsız olduğunu öğrendim
Her geçen gün kendi kendime uzaklaştığımı fark ettim
Çatlayan ellerimi
Gözlerindeki yalnızlığı
Şakaklarıma düşen yaşları gördüm

Ve bu ömrüme sadece yalnızlığı sığdırabildim
Sensiz geçen bu ömrüme

Sanki dört duvar arasındayım
Duvarlara attığım çeltiklerden sensizliğimi sayıyorum
Kaç gün, kaç hafta, kaç aydır
Hatta kaç sene, kaç ömür

Oysa özgürlüğe adım atar gibi seviyordum seni
Ama attığım her adımda yokluğunla karşılaşıyordum
Sanki bir barikatın ardındasın
Ve ben seni
bu dünyaya meydan okur gibi seviyordum

Belki de biten bir ömürdü bu
Zamanlı zamansız
her yerde yokluğunla savaşmak zorunda kaldığım

İbrahim Dalkılıç.

04.11.2019
21.05 İzmir