0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
472
Okunma
Toprak kokardı onun kalbi.Yaşamı iki avucuyla tutup bu hoyrat ve çetrefilli yolların içinde dualar biriktirir.Umutsuz kıyılarda açılacak bir tekne olurdu düşünceler.Kendine yeten bir kişiliğin kime zararı var diye düşünmeyin.Yalnızlık çiğ düşmemiş dallarından başlar kurutmaya... Sorgular, kimi kimsesiz bir kuşun kalbine benzer.Biraz daha ilerlese ölecek gibi...Ne kıyısında bırakır ne de bir okyanusun ortasında, toprak kokar işte o zaman. Başucuna çiçekler koyan çok olur.O zaman umut denen yanılgı, bir an kurcalar beyinleri ve yine düşünceler.Düşünmek kimi zaman bir lava atlamak gibi.Yanacağını bile bile düşünmek...
