Belirsiz anlar çakar bazen beynimizde. Acaba daha önce bunu yaşamış mıydım yada bu an neden sanki olmuş bitmişçesine geliyor bize? Halbuki daha önce yaşanmamıştır o an. Sadece hissetmek istediğimiz tek şey o anı bir an önce bitirmek yada durmadan yaşama isteği. Öylesi anlar vardır ki hayatın içerisinde, anlam vermediğimiz anlamlandırmaya korktuğumuz ve yaşamak zorunda kaldığımız. İşte o anları ne olursa olsun yaşamamız gerek. Eğrisi ile doğrusu ile zamansız veya zamanlı ne olursa olsun, hayatımızda olumlu veya olumsuz izler bırakacaktır. Onu en aza indirgeyerek yaşamak gerek. Olumlu da olsa çok kendimizi kaptırmadan yaşamalıyız. Olumsuz olunca ise kendimizi hırpalamadan geçirebilmeliyiz o fütursuz anları...
Bazen haykırmak istiyoruz nedensizce hiç bir şey olmaksızın. Zamansızca ağlamak istiyoruz ne bileyim işte. Hatta saçma sapan olmadık yerde kahkahalar atmak istiyoruz. Tüm bunlar aslında kendi geçmişimizde yaşanmış olan duyguların bir patlaması.Çığlık çığlığa ağlamak istediğimizde baskıladığımız gözyaşlarımız haykırış olarak gelir bu kez. Yada gülmekten bile çekindiğimiz saniyelerde kendimizi tutuyoruz ya işte tamda onun için aniden vakitsizce hiç yeri değilken ortaya çıkıyor o kahkahalar. Belki de baskılamamak gerekiyor biriktirdiğimiz söyleyemediğimiz kelimeleri. Tüm duygularımızı, düşüncelerimizi ayrıca paylaşımlarımızı kapatmamak gerek. Ertelemeden zaman kaybına uğratmadan tüm yaşanılası şeyleri o anda yaşamak gerek.Yani kendimizi bir iç kafese kapatmadan yaşamalıyız tüm gerçekleri. Hayatın hiç ummadığımız anda aldığı tüm duyguları ötelemeden, çalınmadan yaşamak gerek. Bazen bodoslama dalmalıyız hayatın ortasına. Ya da yaşamın kıyısından başlayıp okyanus derinliğine batarak yaşamamız gerek.....

...İPEK KALKAN...