İnsan sevilmekten korkmamalı, sevmekten de…

Düşlediğim çok hayali kadınlar oldu hepsi ondan alıntı idiler. Alıntılar değil midir yazıları zengin gösteren, ne kadar dolu olsan da bir boş anını doldurur alıntılar. Kurgun zaman içinde değişken olur bir gün neşesini katarsın o hayaline, bir gün dudaklarını alabildiğine ulaşılmaz olan o dudak izlerine..

İz bırakan herşey unutulmaz; söz izi ile dudak izleri gibi, soğuk bir söz ile soğuk bir dudak izi içini soğutur. Keşke dersin o izlerin olmasına izin vermeseydim diyen hata izleri seni yaralar. Bazı yaralar silinir bazısı ölüme kadar senin zihnine kazınır.

Soğuk hayalleri alıntılar ile yenilersin, o baştan çıkaran dudaklar zihninden silinir o vahşi gözler ayağa kalkar seni diriltir. Sevmek seveni yormaz, belki sevileni yorar. Düşünürsün ben yordum kendimi de yorarak, sevmenin kendine güvenen adımlarını atamadım diye. Kadınlar korkusuz erkekleri severler, seviyorsan istiyor arzuluyorsan beni sevmeye devam eder misin demeyeceksin.

Akşam bir yolculuk esnasında karanlıktan cama yansıyan gözleri ile karşı karşıya kaldığında bileceksin ki sabaha kadar o gözler orada kalacak. Tereddütsüz endişe etmeden o gözlerin senin olmama ihtimalini sormayacaksın. Sabah olunca o gözler oradan gidecek düşüncesine kapılmayacaksın.

Her güzelin kalbi kazanılamaz, kazanılar sende kalan izlerin derinliğidir. O yaşadığı müddetçe sende hayalinin izleri yaşar ve sen her akşam o izlerin birini düşüncelerinde canlandırırsın. Onun senin dışında mutlu olduğunu hayal edersin belki de o da seni yaşatıyordur hayal izlerinde bilemezsin.

Sevmenin izi kalır gidende de, kalanda da bilemezsin…