Gitmek uzaklaşmak istiyor insan. Nereye olduğunun hiç önemi yok, hatta yanında kimse olmasa da olur diye düşünür insan.Bazen bir nefes almak, belki de bir kaçış olarak adlandırır. Zamandan, çevresindekilerden, sorunlarından ve hatta kendinden kaçıştır aslında adlandırmak istediği. Ama ne kadar başarılı olur, ne kadar uzaklaşabilir ki? Kalkar ayağa, giyer ayakkabılarını tek bir ceketini alır gidecekmişçesine hazırlanır öylece. Ama gidemez işte! Çünkü gittiği yere bütün sorunlarının da beraberinde geleceğini hatırlar bir anda. Geride bırakacağını sandığı her şeyin kendisiyle geleceğini bilir. Zaten bırakamaz ki sadece sanmakla yetinir. Kiminin bakmakla yükümlü olduğu kişiler, kiminin alt edemediği problemler, kiminin cevabını bilmediği sorular vardır. Kim bilir bırakamayacağı çalışmakla yükümlü olduğu bir iş yeri vardır. Aşamadığı aşmak istediği üzerine her dakika çöken acıları vardır. Yani kısacası yaşadığı her saniyeye anlam kazandırılması gereken nefes vardır. Hayatında olumsuz olan ne varsa hepsi bırakmamak için yapışırlar işte. Geri kalktığı gibi oturur yerine. Hayatının ekleri yine galip gelir kendisine. Gidemeden, uzaklaşamadan gerisin geriye döner işte insan. Sonrasında anlık bir kaçış noktası arar tama o da zordur. Çünkü her kaçış noktası kendisine daha çok sorumluluk yükler. Bunun içindir ki insan korkar ve adım atamaz . Bu kez de hayal dünyasına dalıp zamanı dondurmayı, sıkıntılarının başladığı noktaya gitmeyi düşler. Geriye dönmenin mümkün olmadığını bile bile tekrar tekrar bunun hayalini kurar. varsayalım geriye dönmek mümkündür. Peki geriye dönüldüğünde daha büyük sorunlarla karşılaşabileceğini düşünemez insan. Bunu anlatabilmek çok zordur. İnsan anlamak istemez ama çevresindekiler sürekli anlatmaya çalışırlar. İçindeki sorunları anlamaksızın yüreğinde kopan fırtınaların şiddetini bilmeksizin anlatmaya çalışırlar işte.

Gidememek insanı dahada çok yorar.Kalmak ise yaşarken ölümü tercih etmektir...

GİTMEK MİDİR İNSANIN ÖZÜNDE KAYBOLMASI?
KALMAK MIDIR İNSANIN ÖLÜMDE VAR OLMASI?

....İPEK KALKAN....