Düşün ki benden uzaklaştığın her kilometre sana olan sevgimi bir kat daha arttırıyor. Senden başka bir şey düşünemez oluyorum. Geri döndüğün zaman eminim ki şaşıracaksın.
Böyle mesafelerle büyüyen zamanla derinleşen bir aşkın karşısında olmak kim bilir ne kadar değiştirecek seni... Tabi ki duygularımı sana anlatabilirsem. Ve beni o küçük dünyana alabilirsen.

Yüzünde pembelerin en güzeli, gözlerinde ışıkların en parlağı ile sevilmenin hatta çok çok sevilmenin hazzını yudum yudum içeceksin. Sevilen bir kadının mutluluğunu seyredeceğim sende. Sevdiğim kadının ölümsüzlüğü bir nebze de olsa yaşayacağım.

Biliyor musun nerissa? Dün Evinizin önünden geçtim. Perdeleri kapalıydı ve dolu doluydu pencerenizin gözleri. Kapınız sanki bir daha açılmayacak gibi kapatılmış hatta sürgülenmişti. Kim bilir nerissa: odalar, eşyalar ne haldeydi sensiz. Her dakika ayaklarının güzelliğiyle mest olan halılar ne yapıyordu şimdi? Ya kokuna ve sıcaklığına alışmış yatağın ne haldeydi? Baktım kimsecikler yoktu. Duvarlar kararmaya başlamıştı... Sokağımızdan yaşayan bir ölü gibi geçtim. Bir hüzün anıtı halinde bıraktım evinizi.

Meğer ne doldurulamaz bir derinlikmiş yokluğun. Ölümle eş anlamlıymış nerissa...