Eğer affetmek ve vazgeçmek arasında kalıyorsa insan o duruma getiriliyorsa vazgeçmeli bence.
Çünkü o seni zaten kaybetmeyi göze almış demektir.
Ve yıkılan bir güven
tekrar yerine gelmeyeceğine göre,
sonuç istenmeyende olsa
bakmamalıdır arkasına...
Çünkü;
Sevgi kirli yerde barınamaz !
Biz hayalimizdeki,
o berrak katıksız
duyguya aşığız.
Belki o yüzden
kutsallaştı yalnızlığımız?
Yürekleri birleştiren,
o yüce güç
daha ne yapsın?
Düşün...
Şu yalan dolu dünyada
seçilmiş insansın.
Ve getirdi
bıraktı gönlüne beklediğini...
Bu en güzel mucize değilmi?
’Aşk mucizedir’
Kıymetini de sadece
SADIKLAR BILIR !
Ziyan ve heder olan,
dönen bu yoldan
bir komplex uğruna.
Yazık
düşünce sen, ben,
kavgasına;
bir üçüncü kişi olduğunu anlıyor insan arada.
Bitiyor her şey
koskoca bir yalan oluyor
bir daha yaşanmayacak
o Tanrı hediyesi.!
Kolaymı kaybeden için
bir daha yeniden sevmesi?
Yollar ayrı,
yüreğim garip.
Başımın tacı yalnızlığım.
Oysa...
Neyse.

Nigâr Güler