her sabah kuşların sesi ile uyanmak , karşı binanın çatısında

cıvıl cıvıl ve derin bir güzellik bu her renk var sanki , bir tek pembe güvercin görmedin bide kırmızı hepsi vardı gök kuşağının en çok beyaz siyah kelebek vardı , bir ıslıkla gökyüzüne parende yapıyor yavaş yavaş takla atarak yere iniyordu izlemesi sevimli ve dikkat çekici.



birde kahve tonlu hafif parlak ankut kuşu vardı onu izlerken içim gülüyordu rengi ve uçması başka bir şeydi gökyüzüne sevdalı olduğu her halinden belli ediyordu birde siyah paçalı onun durusu pervane gibi olduğu yerde dans ediyordu ilginç ve tatlı bir uçması var , kanatlarında süzülmek için yaratılmış yavaş yavaş gökyüzüne tırmanıyor ve sonra hızlı dönüşler yaparak yere doğru iniyordu..


kanat seslerindeki derinlik , o muhteşem ahenk sanki yaşamın berrak ve naif durgunluğunu eritiyor , ister istemez pencereden bakmamak için kendi zor tutuyordum sanki çatıda çiçek bahçesi var , yada gök kuşağının altından onlara bakıyordum ama içimden hep özgür kalsınlar diyordum ,


kuşlar kanatlarının üstünde durmak için değildi , uçmak için rüzgarı seviyorlardı , ve gözleri ile mavi bulutları okşuyordu nedensiz , ne güzel şey özgür olan benlikleri ve kendi yaşamlarında dönüp duran yükseklik aşkları ve hep aynı yerde toplu halde bir şeyleri izlememeleri , uçun kuşlar uçun gökyüzüne doğru özgürce ve güç bir birliktelikte ne güzel şey rüzgara karşı renklerin uyumu..