Bilmezdim;
Kelimeler kaç öbek kahramanların nereye kadar cesareti bir yiğit kaç kez düşünür Rapunzel’in saçını İlmikleyip firar etmeyi… Artık yürekler tutulmuş acının geçit töreni yok… Düşüncenin faturası demir perde/
Adım; Özgür evet ama özgürlük benim arka bahçem… Dinmez yağmurlarda ıslanan bir serçe yavrusu gibiyim sapan yaralarım var/sözcük acizliğim var… Fırtınalar ne durgundur bazen hiç umulmadık yerde vurulur kuşların kanadı güvercinin avazı…
Sen gül dedim ömür boyu çektiğim ergen yaralarına karşılık/ömür boyu çürüyen omuz başlarım bükülen belim…
Yine de sen gül! Gülmek ilmek ilmek çağ vurgunu demokrasi kılıcı… Ezilmiş bir yaşamın yine ezilmiş demindeyim bu saatten sonra param olsa kaç yazar haram olmasa dualar kimin umurunda… Soy soğana çevrilmiş adamlığım insanlığım çıkmış canımdan…
Biliyorum!
Kalemler yazacak aşkı; Duvar diplerinde bir ölüye kefen olacak karıncalar börtü böcek saçlarına taç yapacak kuru dal yapraklardan…
Biliyorum!
Senin değil bu nasır eller/belki de sen sulamadın insanlığın demini/sen sürmedin sefasını yemini…
Bu dudağımdan sıyrılan kaç yara/bu saçlarıma kaç bitli kıran…
Gelecek ben değilim artık geçmişine dualar yağdırdığım Anamın bu gelecek/babamın bir dönüm arazide bana emanet ettiği zeytin ağaçları gelecek…
Küresel ucubelerin elinde kuruyan hayvan sürüleri umut değil/umut değil talan olmuş yurdumun sevdaları…
Gelecek;
Bir göğüs kafesine kazınan oksijendir…
Umut rüzgârlarıdır çıkarsız esen…
Ucuz kahraman öbeklerinde/
Cesaret bayrağını göklere
Dikendir…
Gelecek/