Hafıza tuhaf şey..

Hani meşhur bilindik bir söz vardır ya ( unutma, unutulanlar , unutanları asla unutmazlar ).. Aslında bu yalandır.. İnsan yaşlanmaya görsün neler neler unutuyor.. Tıpkı çocuk gibi..

Bir süre önce yabancı bir film seyretmiştim. İsmi aklımda kalmadı. Fakat konusunu hiç unutmadım..

Kısaca özet geçersem, internette haber olmuş eski bir makale fotoğrafı... Merakınızı celp ettimi !

Filmin girişi bir mahkeme salonu... Davacı kişi, davalı gazeteye fotoğrafını internetten kaldırması için dava açar.
Fakat davalı gazete kesinlikle karşı çıkar çünkü gazete fotoğraf ve makalesi ile ödül kazanmıştır.. Fotoğraf 1970 lerde çekilmiş Davacı kişininde en ön sırada, bulunduğu üniversite eylemi yapan bir grup öğrencinin, pankart açıp slogan atan bir resmidir..
Yani göze batan absürt bir durum yoktur ortada, hepimizin bildiği genç olmanın, düşündüğünü savunmanın, birşeyleri değiştiririm dediği , haklı olmak için çabalanan, sesini duyurma mücadelesi kısacası...
Neyse konuyu dağıtmadan,
Davacı ısrarla 2-3 celse den sonra bile kararından vazgeçmez.. Bunun sonucunda şimdi ülkemizde de başlatılan yeni sisteme başvurulur.. Arabuluculuk..
İki tarafta tek bir hakim eşliğinde uzlaşma sağlanması için toplanır.. Davalı taraf sürekli haklılığını savunurken, Davacı kişi yüzünde ufak bir tebessüm elindeki kağıda birşeyler karalamaktadır.. Sadece soru sorulduğunda cevap vermektedir..
Bu işten iyice sıkılan genç arabulucu hakim davalı tarafı odadan dışarı çıkarır..
Davacı kişiyle yalnız kalır..
Adam aynı ifadeyle elindeki kağıda karalama yapmaya devam etmektedir.. Bir süre sessizlikten sonra genç hakim Ada’mın elindeki kağıdı ister. Davacı kişi bir an şaşkın baktıktan sonra genç hakime kağıdı verir. Kağıdı alan hakim çizilmiş bir kadın silüeti görür ve kim olduğunu sorar..
Adam internetteki kaldırılmasını istediği resme dikkatli bakmasını ister.. Hakim resmi büyütüp daha dikkatli bakar.
Adam benim yanımdaki genç kızı görüyormusunuz der.
İşte çizdiğim resim onun yüzü, o zaman’lar kız arkadaşımdı.. O eylem sonrası çıkan arbede de kim tarafından olduğunu bilmiyorum, biri kafasına sopayla vurdu.. Ve o gün beyin kanamasından hayatını kaybetti.. Şu an bile gözlerimi kapattığımda yüzünü çizebilirim.. Çünkü ilk aşkımdı der. Hakim hüzünlü bir sesle üzüldüm, ama hala anlamadım der. Adam bu sefer acıyla gülümseyip, şimdi aynı resme tekrar bakın ama tam sağ uca lütfen.. Hakim Adamın dediğini yapar.
Sağ köşede başka bir genç kız pankartın ucundan tutmuş davacı olan Adam a tebessüm ile eğilmiş bakmaktadır.
Adam.. O benim eşim , tabi o zaman’lar beni sevdiğini bilmiyordum. Şu an kendisiyle evliyim.. Ve kendisi kanser, 6 aylık ömrü var. Hastanede yatmakta , onu hiç bir zaman ölen sevgilim kadar sevemedim. Ama çok kere benden gizli İnternet’ten bu resme bakarak ağladığını gördüm.. Ve eşim bu kadar ızdırap çekerken, bu fotoğraftan dolayı da daha fazla acı çekmesini istemiyorum..
Çünkü unutmak benim vazifem.. Yani bu sebepten unutulma hakkı’mı istiyorum..!
Ve bunun üzerine davayı kazanır.. O eski fotoğraf internetten kaldırılır..

Kısacası kişisel verilerin korunmasında yeni bir hak " unutulma hakkı "

Teknolojik gelişmeler, bireylerin kişisel verilerinin elde edilmesini ve işlenmesini kolaylaştırmıştır.. Google gibi arama motorları sayesinde bireylere ait bir bilgiye kolayca ulaşılmaktadır..
Bu iyimidir, kötümüdür, açıkçası bilemiyorum.. Ama kişinin özgürlüğüne müdahil olunduğu kesin..
İnsan ömür boyu unutulmamayı isteyecek kadar nankörken, her nasılsa gerekli olduğunu düşündüğü içinde unutulmayı ister...

Tüm haklarınıza sahip çıkmanız dileği ile... SAYGILAR..




F.K.

06/08/2019