En uzun gün neden en acı gündür ki, diye bir soru gelir hemen hepimizin aklına ilk etapta! Ama acı, yüzlerde ki derin yaralanmışlığın resmini yansıtan derine atılmış fırça darbeleridir ruhumuzdan yüzümüze yansıyan!

Acı çekiyorum! Yaşama dair en uzun günün altında her şey, her nesne daha berrak göründüğü ve gözümüze yansıdığı için! İçimize çizilmiş derin çizgilerin rotasında beyine yüklenen her elektron darbesi hipotalamusu biraz daha zorlayan ve sinir sistemimize darbeler vuran bir gerçeğidir hayatın! Bazen isteyipte yapmamak, çaaresizce beklemek, bir şey yapmadan acı çekeni seyretmek, sanırım kahrolmanın ve kederlenmenin büyük bunalımını içimize dolduran yüktür!

Yüklenir bazen hayat, tam onu başardım ve hedeflerime vardım dediğin anda! Yıkılırsın birden bardak bardak acılı hüzünün suyunu içerken! Acı çekerken! Birden bir şehirin orta yerine atılmış bir napalm bombası gibidir; bedeni, ruhu, birikimleri elimizden almak için çırpınan!

Bu gün 21 Haziran 2019, acının tutsağına ve kursağına saplanan en uzun günüdür bir yılın! Hemen hemen ondokuz saat süreyle seyretmek düşüyor onu seyrederken de benim şahsi payıma! Paydaları eşitsiz bir dünya da yaşarken acıya ve acılara gark olurken!

Bir de yaşamın tam ortasında gelip yüreğe saplanan o acı hançer! Umutların acılardan daha üstün geldiği bir dünya özlemiyle … Hala güneş perde perde acıları yansıtıyor yeryüzüne! Yeryüzü ise yüzsüzce seyrediyor acıları, kendi keyfince! Oysa acı çekene bu kadar yüklenmek biraz daha yoruyor bedeni her şeyiyle! Oysa biz senin ışınlarında bir kumsalda dinlenip sessizce denizi seyretmek istiyoruz! Neden bizi anlamakta zorlanıyorsun ki, ey Güneş Efendi! Biz sana ne yaptık ki?


21 Haziran 2019

Bu yazıyı yazdiktan 25 gün sonra Gül Yanaklı Prensesim Hakka Yürümüstür. Işıklar yoldaşın – devrin daim olsun Meleğim!