Önemi yoktu..
Ebu cehil’in yollara attığı dikenler kadar içimi yine yakıyordu.Koskoca beton tavan haksızlık etmiyordu,her gün..her gece göğsümü ibadetgah mekanı bellemiş gibi sektirmiyordu yine.Tüm haşmeti ile sarsıyordu diyarımı..
Kanlarla bi cinayete eşlik eden duvarlar gözlerimdeki toz kümelerine tek tek şahit kalıyordu.Ve ben mekanın bedevisi, baş eğmelerimi her gece didik didik kutluyordum..haydi ört üstüne.Çek bir nefes emanet kalan nefesimi, titrermi ki tegallübün? beni yağmalayan, talan eden, toz edip cansız göğsümün içinde yurt eden bu a’lal illet senide mahcup edermi ki?..Böylesi utanmalarımı cismimle mühür ederek bırakıcam.

-Sev..
-Sevgi’li
-Sevgili’m...

Nasıl Kanayım, gölgen bile sağanak sağanak bana cennet’ti..yegane sevgili, tekrar tekrar parçalayıp atmaktan Hersek olmuş yüreğimiz...Acı işte ne satırlara sıgar ne bedene.Acı işte Secde’ye niyetlenmiş..geçmiyor, geçmiycek..Bendeki acı’nın ne halveti biter ne bayramı..|fes etme!

-Sen’de kalasın Acı-ile...sevda ile..yüregindeki cahimden öperim...*