insan düşünce kendisi kalkmak istiyor itildiği yerden

gururuna yedirecek kibir aramıyor o an

ama olmayınca da yardım bekliyor düştüğü yerde
beklemekle bir zaman geçiyor
sonra imdat kolunu çekiyor gövdesinde

eli uzun birine kolunu kaptırıyor sonra
diyetini taksitlere böleceği vefadan kredi çekiyor kendi limitince

ayağa kalktığında çukura bakıyor insan
düşmenin sonucundan
itilme yolunda ilerleyip
sebebe kadar geri sarıyor
gözlerinde dönüp duran o film şeridini

insan düşmeyi anlatıyor kendini kurtarana
nasıl itildiğini
o acıyı

kurtarıcının tek derdi
vefanın ilk taksiti

insan tekme atıyor can kurtaranına
çünkü anlasın istiyor
düşenin halini

can kurtaran
kendi derdiyle yanarken

canı kırıyor başka bir el
yangın alarmıyla

insan düşününce var sanıyor kendini

yok olana dek sürecek

o bilindik hikayesi..