Mahlukatı sevmek, sevmeyi becerebilmek, sevginin önemini kavrayabilmek.
Bunlar için asrı saadet devrini okumak, bilmek, onların gönüllerinde sevmek nasıldı anlamak lazım.
Sevginin en güzeli şüphesiz biz ümmetini görmediği halde son nefesinde dahi ümmetim ümmetim diyen ve Beni görmedikleri halde bana iman eden kardeşlerimi görmeyi ne çok isterdim diyen Peygamber efendimiz S. A. V. den öğrenilir;

Dostluk sevgisinin en güzeli
Hicret yolculuğu sırasında ona yoldaş olan, etrafında halkalar çizirek dönüp duran, peygamberimizin senin yerin benim sağım iken seni böyle yürümeye iten şey nedir diye buyurması üzerine;
Ya Resullullah düşünüyorum ve diyorum ki ya sana önden bir saldırı olursa diye hemen önüne geçiyorum, sonra ya arkadan saldırı olursa diyor ve arkana geçiyorum, ya sağdan ya soldan olursa deyip sağa sola geçiyorum sana bişey olmasında bana olsun diye böyle yürüyorum deyince bu sözler karşısında gözleri dolan peygamberimizin beni çok mu seviyorsun Ya Ebubekir ;
Evet ya Resulullah öyle ki gözümü kırpmadan senin için ölecek kadar seni çok seviyorum diyen Hz. Ebubekir R. A. dan öğrenilir.

Hayvan sevgisinin en güzeli,
Sokakta kalmış kedileri küçücük kulübesine götüren, onları sevip besleyen, kendisine Peygamberimiz tarafından "Kedilerin Babası" lakabı verilen Ebu Hureyreden öğrenilir.

Bir gün bir sohbette Resûlullah Efendimiz:
“Hubbül hırratı minel iman” Buyurmuş. Yani “Kediyi sevmek imandandır.” bunun üzerine orada bulunan sahabeler “Niçin?” diye sormuşlar.
“Ebu Hureyre bilir” demiş.
Ve daha nice sevgi örnekleriyle dolu bir devir; Onların dünyasında sevgi fedakarlıktı, muhabbetti, sözde değil özdeydi, hele menfaatin yeri hiç yoktu;
Çünkü onlar sevmeyi Rahmet Peygamberinden öğrenmişlerdi.
Rabbim bir nebze dahi olsa bizlere de onların sevgilerinden örnekler alıp istifade edebilmeyi nasip eylesin
Amin