Herkesin kafasının içi güneşli bir gökyüzü gibiyken benimki parçalı bulutlu. Her an ne olacağı belli değil. Az sonra yağacak mı belki de güneş açacak. İçi sımsıkı toprakla doldurulmuş bir saksı gibi başım. Keşke elime alıp toprağını rahatlatıp yine yerine takabilsem…
Bir karar vermek ne ağır bir yük. Şimdi güvenli suların boşluğunda giden bir kayık gibi özgürüm. Ya bir araya geldikten sonra. Birbirini seven insanlardan kim niye zarar görsün… Seni sonsuzluk sularındaymışım gibi hesapsız seviyorum. Bence bir araya gelmek için başka da bir şeye gerek yok. Bir kayık için sudan başka ne lazım… Sevgi en büyük varlık. Diğerleri hep sonra geliyor. Sağlık, iş… İki insanı bir araya getiren bu çünkü. Gonca başını uzatıyor, güneş açıyor.
Sevginin başaramayacağı hiçbir olmaz yok. Yaralar iyileşir, parçalı bulutlu gökyüzü açar. Demir atmak değil zaten bu dünyaya niyetim. Daha çok daha çok birine faydalı olmanın yollarını bulabilmek. Sevgi emek. Sevgi hesapsız… Denizin üstünde sere serpe, kucaklayıcı, açan güneş gibi. İçten bir gülümseyişin içine herkes sığar.