Saydam bir dünya bizimkisi. Farkına vardığımızda ise her şey için çok geç kalmış oluyoruz.Saydam dünya derken Her şey öyle alenen ortada değil; bizler yalnaızca saydamız. Neyi duyuyorsak onu yaşıyoruz.

Sabahı bekliyoruz. Günün son zamanı önemli değil bizim için. Gün geceye ulaştımı "tamam" diyoruz. "bugünü de atlattık" Oysa ömrümüzden Bir gün daha gitmiştir ve biz o giden ömür parçasının kıymetini bilememişizdir. Düşünmek yok bizim açımızdan. Sorun olamsın yeter. "Bize dokunmayan yılan bin yaşasın." hesabı insanlardan uzağız. OYsa bizlerde insanız. İnsanca yaşamak nedir bilmiyoruz. İnsanı insan düşman görüyoruz. Bize göre olmayana düşman gözüyle bakıyoruz. Kendi kusurlarımızı görmeden başkalrıyla uğraşıyoruz. Böylesi daha kolay. Bize gelince, her şey tersine dönüyor tabi...

Kırsal kesimde yaşayan insanlar ne diye töre denilen acımasız kuralları uygularlar. Üstelik çoğo kez anlayıp dinlemeden. Ne diye kendine gelince aynı töreye karşı çıkar. Kaçar gider oralardan.

Biz insanlar, kendimizi tanıdığımızı iddea ederiz. Ama hayır. Kendimizi tanımadan bir sürü işe koyuluruz. Kendimizi tanımak kolay mı zor mu? Yaptıklarımızın farkına varınca şaşırırız. Bunu ben mi yaptım diye.

Şöyle bir düşünsek. Kendi içimizi dinlesek. Önem versek en başta kendimize sonra diğer tüm insanlara. İnsanı özlemekten kurtulsak... İnsanlıktan çıkılıyor şu dünyada. Her şey git gide bozuluyor. Herkes insanca birbirini sevse...
...İnsanca...

" SESSİZ YILDIZ"