Hiç bir şey söylemeden çekip gitmek doğru gelmiyor ama her doğruda istenilen sonucu vermiyor.Vefa mı dersin hayamı dersin ne dersen de her seferinde dile getirdiğim onca sebep sana yetmiyor.Suçlanmak mı seni inciten yoksa gerçekten ayrılık mı?Tamamen temizlenmek mi derdin yoksa beni ömür boyu dürten vicdanla baş başa kalma tercihini yapmaya mecbur bırakmak mı?Sen o kadar sağlamsan bendeki bu güvensizlik nedir.Neden hep emeğimin karşılığını bulamadığım hissi algılıyorum.Neden hiç emin olamıyorum bu kadar güvensizliğim ve hal böyleyken ben neden hala arafta gibiyim.seninle iken de sensiz iken de.Benim sana ne borcum var neden yüz çevirip gidemiyorum merhamet duygusu .. acıma hissi ...Pek çok kez hayatımın kalanı her ne kadar kaldıysa; istediğim gibi yaşamak istemem idi en büyük sebebim.Ben gibi yaşamak ben gibi hissetmek .Doğrusu da bu sanırım.Dünya çok büyük insanda bir o kadar büyür isterse.Ama duygusal bağlarla bağlı olduğu için hep küçük kalır küçülür küçülür.Aşk ta küçülür o zaman biter geriye kalan sa pişmanlık..