BİZ ADAM OLMAYIZ
Bugün Büyük Şehir Belediyesinden bir yazı geldi.” On yılını tamamlamış su saatlerini değiştirin.”
-Niye değiştireceğiz?
-Bakanlığın talimatı var.
Yahu kardeşim, bizim saatler iş görüyor. Bozulursa yapılır. Ne diye değiştirelim? Bu ekonomik krizde idare etsek ne olur?
Niçin tasarruf etmiyoruz?
İftar sofralarında bir tek kuş sütü eksik!
Hani İslam’ın o, -yiyiniz içiniz israf etmeyiniz-sözü nerede kaldı.
Geçen sene Taksimde geziyorum. Her yerde öbek öbek, envai çeşit laleler. Fiyatını sordum dudak uçuklatıyor. Her birinin başına birer bekçi dikmişler, çiçekleri bekliyor. Yekûn İstanbul’u düşünsek çok korkunç bir israf. Dışarıdan dövizle alınıyormuş. Üstelik alan firmada “Cumhuriyet reklam arası” diyen bir aymaz.
Her arabada bir iki kişi. Hepsi de lüks arabalar. Sel gibi akıyor. Birisi dursa bütün arabalar duruyor. Düşünün boşa yanan benzini, mazotu…
Almanya da şehirler arasında tek bir firma var. Biri dolmadan öbürü hareket edemez. Bizim ülkemizde yüzlerce otobüs şirketi var. Çoğu yarı dolu, yarı boş sefere çıkıyorlar. Herhalde biz Almanya’dan daha akıllı, daha zenginiz!
Kiralık makam arabaları…
Az çalışıp çok maaş alanlar…
Bir giydiğini bir daha giymeyenler!
Öbür yanda işsizlerimiz-yüreğimiz yanıyor- ve her gün kapanan işyerleri, fabrikalar…
Eskiden köyümüz de bir hanede, üç beş baş inek beslerken, şimdi bir köyde beş inek yok!
Bahçelievler’in caddelerinde geziyorum. sokaklara bırakılmış yepyeni ev eşyaları, dönüp bakan yok. Bu ne israf diyen yok!
Evde boşa akıtılan sular, gereksiz yere yanan elektrikler…
Herkesin elinde cep telefonları: Çocukları dersinden, ev hanımını işinden alıkoyuyor.
Daha neler neler…
Tasarruf olmadan, zamanı iyi kullanmadan hiçbir toplum kalkınamaz.
Tanrım bize akıl versin!..
Yusuf Yılmaz