Merhaba değerli hocam

Temel problemlerin altını çizmişsiniz

Gerçekten yakın tarihimizde yanılgılar, sorunlarımız var

Jakoben laiklik anlayışıyla beraber, pozitivist bilim ve modernleşme siyasetinin etkileri görülür

Öte yandan hocam, Osmanlı tarihini sağlıklı değerlendiremediğimiz evreler var

Bu anlamda söyledikleriniz yanlış değil ancak arz ettiklerinizin dışında farklı hususlarda var kanımca

Bir kere Cumhuriyet, Osmanlının yükselme devrini müteakip kurulmaz

Yine İslam kültür ve medeniyeti bazında alırsak Endülüs ya da Abbasilerin seçkin zamanlarını takiben de kurulmuş değil

Demem o ki, gece müspet yatıp sabah kendimizi menfi noktada bulmuş değiliz

Cumhuriyet döneminden öncede Osmanlı ve İslam dünyası ileri, güçlü hüviyetini yitirmiş durumda

Tanzimat ve Meşrutiyet evrelerinden geçmeden Cumhuriyete gelmedik

Masonik sistem Osmanlı'nın son evrelerinde ağını örmekte

Diğer yandan, Osmanlının farklı evrelerinin nüfus üzerinden de okunması gerek

Nüfus bir ülkede hal ve gidiş noktasında istatistiksel bir göstergedir

Tarihçi Erhan Afyoncu, "nüfusumuz artmadığı için bir imparatorluğu kaybettik" başlıklı yazısında ilginç bilgiler vermekte

Söz gelimi, 17'inci asırdan itibaren nüfus dengesi Osmanlının aleyhine dönecekti demekte

Diğer yandan, "Birinci Dünya Savaşı başladığında ise Rusya'nın nüfusu 175 milyona yaklaşmıştı ve Ruslar bu savaşta 12 milyon kişilik ordu çıkarmışlardı. Osmanlı'nın nüfusu ise 22 milyondu ve tarihinin en büyük ordusunu çıkarmasına rağmen askerlerin sayısı sadece 2 milyon 750 bindi. " demektedir

Hani, on beşlilerin yahut lise sonların cepheye gitmesi gerçekliğinin nedeni karşımızda değil mi?

Nüfus, toplumların farklı çağlarda dinamizmini ortaya koymakta etken

Peki kıymetli hocam, Cumhuriyet dönemi neden Osmanlıya karşı olumsuzdu dersek

Siyasi eski yeni zıddiyeti kadar bunu besleyen ögelerde önemli

İmparatorluğun son evresi zaaflardan, sorunlardan uzak değil ki

Askeri mağlubiyetlerden tutalımda geleneksel toplumun eski canlılığını, dinamizmini kaybetmesi, ilimde medeniyette dünyaya hakim olunan çağları artan taassubun izlemesi, vs.

Demem o ki, gerek Osmanlının son dönem ve gerekse Cumhuriyeti kuran aydın ve askeri, siyasi erkân eski haşmeti değil çöküntüyü gözler, güçlü zamanları değil zayıf dönemleri görür

Artı 20'inci asrın ilk yarısında dünya ne merkezde?

Totaliter rejimlerle, komünizmle ırkçılıkla örülü bir dünya karşımızda

Atatürk Türkiyesi ise negatif ülke ve dünya konjonktürü içerisinde bir modernizasyon siyaseti izlemekte

Balkan ve Sadabat Paktı misali eski Osmanlı coğrafyasına karşı mesuliyet duymakta

Hani derim ki, düşünsel bağlamda eleştirel bakılan Osmanlının coğrafi mirasına karşı lakayıt kalındığı söylenemez bence

Diğer yandan erken Cumhuriyet dinin bizatihi kendisiyle değil, taassupla mücadelede

Ancak dünya genelinde 19'uncu asrın üfürdüğü pozitivist cereyanın etkisiyle dinle bağnazlığın birbirine karıştığı görülebilir, ki üstte belirttiğim gibi Osmanlı ve İslam dünyasının yükseliş değil gerileyiş evreleri karşımızda

Gerçi Osmanlı'nın 19'uncu asrıda modernleşmecidir

Hatta paradoksal biçimde bu son asrın 17 ve 18'inci asra göre daha canlı, dinamik yapıya sahip olduğu da söylenebilir

Zaten böyle olmasa Cumhuriyeti kuran kadro yetişmezdi, gökten zenbille inmediklerine göre

3'üncü Selim, 2'inci Mahmut ve 2'inci Abdülhamit dönemlerinin hizmetleri elbette var

Ancak yetersiz hocam!

Askerlik, teknoloji, bürokrasi, anayasa alanlarında bir modernizasyon siyaseti izlenir

Fakat bu, üstyapısal düzenlemeleri aşamaz

Benzeri üstyapısal çizgiyi aşamamak maalesef 1950 öncesinin de problemidir

Bu anlamda, Cumhuriyet döneminde de 1950 sonrasının kimi evrelerinin sunduğu bir gelişme çizgisi var

Ancak dış siyasette de ne yazık ki, 1945 sonrası Amerikanizme boyun eğmekteyiz

Sovyet tehdidi bizi batıya sevk eder ama mahkumda eder

Mesela Atatürk döneminin demiryolu siyaseti çok partili dönemde neden kamyon politikasına dönüşür?

Rahmetli Özal sosyalist denetleme yöntemi derdi demiryolculuğa maalesef

Ve ne yazık ki, AKP çevreleri de demiryolu alanında bu merkez sağ evreleri değil de erken Cumhuriyeti olumsuzluyor, ideolojik zıddiyetin yan etkisi kanımca

Bir de hocam, neden Cumhuriyet dönemi rijit bir Türkçülük siyaseti izler, orada da cevaplar var bence

Bir kere Osmanlı bazı nedenlerle devşirmeliğe ağırlık verirken Türkî yapılara mesafe koymakta

Bunda Anadolu Türklüğünün Kösedağ ve Ankara savaşında Moğollar karşısında yaşadığı sıkıntıların psikolojik etkisi var, Ankara Savaşı ve Fetret devri ile beraber neredeyse yok olmakta Osmanlı

Tabi daha eski çağlarda Türk devletlerini çöküşe sürükleyen bir hizipleşmek geleneği görülüyor

İmparatorluklarımız oğullar arasında bölünmekte, parçalanmakta

Osmanlı bu evrelerden şunu anlıyor, Türk'ün askeri/siyasi düzlemde hasmı yine Türk

Gerek tarihsellik gerekse hanedanı sakınma eğilimi Türkî yapılarla mesafe uyandırmakta Osmanlı'da, hatta devlete karşı isyanlarlada bezeli kıyıcı bir siyasettir Osmanlı'nın Türk politikası

Açıkçası İmparatorluğun özellikle yükselme devrinden itibaren devşirmelik yönetsel alanda etkinleşir, Türkî unsurlar ancak asker, rençber kulvarında yerlerini alabilir

Artı dilsel alanda da bölgede güçlü diller (Arapça, Farsça) ümmet çağınında etkisiyle kültürel alanda hakimiyet kurmakta

Demem şu ki, İslamla Araplaşmayı sanatsallıkla İranı birbirine katmamız bize asıl asimilasyonu Osmanlı döneminde yaşatır sanki

Nihai kertede Fransız ihtilali sonrasının milliyetçilik/ulusçuluk cereyanlarının etkisiyle imparatorluk içerisinde tebaa, kimlik ve bağımsızlık anlayışı geliştirmekte

Hatta imparatorluk içerisinde en son uyanan milliyetçilikte Türkçülük denebilir

En son uyanır ancak rijit, sert bir dalga sahilleri vuracaktır

Yüz yıl öncesinin antropolojik Türkçülük anlayışını müdafaa ettiğim sanılmasın, durum tespiti benim ki

Nihayet hocam

Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket

Saygı ve selamlarımla...