Dün akşam üzeri yani 12.10.2016 tarihinde ekmek almak için evden çıktım. Yola doğru çıkıyordum ki arkamdan benim minolar yani kedilerim geliyordu. Sarı minolar arkamdan geldi. Minoları arkama alıp az gezdirdim. Sonra eve yakın yolun kenarında bırakıp ekmek almaya gittim. Ekmeği alıp eve döndüm. Kapının önünde biraz bekledikten sonra benim minonun birisi geldi. Birisi de gelmedi. Gelmeyen minoyu görürüm diye tekrar aynı yoldan geçip beyaz leblebi aldım geldim. Benim mino yine yoktu. Yolu bulamamış. Etrafta minomu aramaya çıktım. Çocuklara gördünüz mü diye sordum. Ağacın dibinde olabileceğini söylediler. Ağacın etrafına bakıp minoooo diye seslendim. Bir baktım ki ayağımın dibine gelmiş miyav miyav diyor. Elimle tutup evin önüne getirdim. Minomu yalnız sahipsiz bırakmadım. Sokaklar da ölüme terk etmedim. Dört tane minom var üçü gezip yolu buluyor. Ama birisi gezmediği için yolu bulamıyor. Allah beni denedi herhalde. Bakalım minosunu arayacak mı aramayacak mı diye. Kayıp minoyu da getirdikten sonra yoğurt ile ekmeği karıştırıp önlerine koydum. Birde gündüz elimi yüzümü yıkıyordum lak lak bir ses geldi. Bir baktım ki köpeğin birisi gelmiş benim kedilerin suyundan su içiyor. Hoooşşt diye bir bağırdım köpek kaçtı. Benim kedilerimi yemeye falan kalkarsa ben bu köpeği öldürürüm. Minoları artık gezmeye götürmeyeceğim. Kaybolurlarsa vicdan azabı çekerim. Bundan sonra minolarımı çıplak elle sevmeyeceğim hastalık bulaşabilir. Elime eldiven takıp da seveceğim.

13.10.2016
Yakuphan Kılınç