Hayatım Desem
Onu ilk gördüğüm an sınıf kapısından girdiği andı. Beyaz eşarplı,mavi tesettürlü,hafif kısa,zayıf ,ayağında halkalı,koca gòzleri, allık yanakları vardı.Sınıfı tanımaya başlayınca onu da tanıdım. Bizim sınıfta yer sorunu vardı ve ben onun yanına yer sorunundan dolayı oturdum. İlk zamanlar sınıftaki Sevde ile kavga ediyordu. Ondan nefret ediyordum. Sonra da konuştukça anlaştım. O kare gözlükten ,daire gözlük takmaya başlamıştı. Kahverengi gözleri, zayıf kolları ,renkli fosforlu şallarıyla tanıdım onu. O psikolog olmayı çok istiyor. Çünkü her zaman insanları anlayan bir kişiliğe sahip. Semra hiçbir zaman kendini ezdirmez, merhametli bir insan. Onu çok seviyorum çünkü kafa dengim... O o kadar deli dolu ki bazı huylarını ben almıştım. Ablasını çok seviyor bazen kıskanıyorum ama alıştım. Onun o kızdığı andaki bakışları minik bir kedi yavrusundan farksız. Ağladığı zaman acıkmış bir civcive benziyor. O fosforlu şalları beni benden alıyor. O benim tatlı civcivim . Hani bir kızla bir erkek birbirini sever ya ben sevemedim , güvenemedim. Çünkü kalbimi ona verdim. Kavga ettiğimizde ikimiz de sinirli oluyoruz ama o kızgın bir kedi gibi bana bakıyor . Semram bana bir daha kızmasın. Onu çok seviyorum. Kalbimin %98 ’i......