-Akıl kimi seveceğini gönül kadar bilmez ama gönül pek bilir; çünkü frekansı yaratılıştan mutlak sevgiliye ayarlanmıştır ki, o sevgili, gönül vasıtasıyla o kişiye sevildiğini fark ettirir. Evliyaullah bunu o mutlak sevgili zat olan Alah’tan direkt alır ki, tıpkı Yunus Emre’de olduğu gibi... Sıradan biri ise başka birinin yüzünden alır ki, tıpkı “Mecnun”un “Leyla”dan aldığı gibi… Onun içindir ki, bütün sevgililerin görevi, kendilerine tevcih edilen sevgileri mutlak sevgili olan Allah’a tevêsül ve tevessül ettirmeleridir. Eğer bunu yapmazlarsa, hem seveni hem de kendilerini yazık ederler ki, sevgide şirk koşmuş olurlar. İşte bundan dolayıdır ki, çok sevip de vesile olan bir sevgilide takılıp kalanların sonu hep hüsran ve hicran olmuştur. Yani sevilen her şeyi, Allah’a sevmeyi vesile edin ve vesile ettiğiniz o şeyi de Allah’tan çok sevmeyin ki, Allah da sizi sevsin.

ALİ MEHMET TÜRKOĞLU