Tükeniyorum,bitiyorum,kayboluyorum. Esmiyor rüzgarın,kesmiyor ağrılarımı hayalin.
Kaç dar boğazdan geçtim, kaç fırtınada çalkalandı hislerim, çarpa çarpa kayalara vurdu denizlerin,
Hiç oluyor parça parça böldüklerin,uzuyorum,kısalıyorum,celalleniyor um,duruluyorum bir anda dinginleşiyorum sonra
yiyorum bütün söylediklerimi,çekiyor bilinmezliğin karanlık dehlizleri, koylarına sürüklenip kollarında uyumak ihtimali,
yok oluyor, yıkılıyor, enkaz enkaz üstüne, hurdalık mı çöplük mü demeliyim? Geçiyorum her şeyden, herkesten
yoksa yine başa en başa mı dönmeliyim ? Sorular sarmaşık, sorunlar karmaşık bir hal alıyor, düşündürüyor insafa gelmeyişin,
çözülecek mi bir gün bana ıstırab şu dilsizliğin? Bitecek mi bir keli menle kimsesizliğim? Her yanım kırık, kaç hıçkırık salya sümük sayfalara daha dökülürüm
güz yaprakları gibi sarardım ve hala savrulurum. Kar kaplar üzerimi beyazlara bürünürüm.Ey sevgili! yamalı gönlümle sen olmadan nereye kadar yürürüm.
Gücüm yok tükendim belliki yokluğundan olacak felaketim yahut sessizliğinden ölümüm.

Serdar KURT