Konuşuyoruz uzun uzun Muhteşem Ab-ı Şehir İstanbul’un bana sıkıcı gelen Tuzla ’sının sahilinde bir cafe molasında. Soruyorum Tuzla’ya neden sıkıcı geldin bana? Diyor artık ağaçlarım bile yoruldu, insana bakmaktan insanın aynılığından.Ama o kafenin içindeyken ben ve sen... Ben senin gözünün kahvesinin içine dalan güneşi izlerken ve bana okuduğun şiirle seni içime işlerken , kahve kahve konuşmuştu , saatler saniye olmuştu . Ahhh bitmeseydi Tuzla’nın soğukluğu ve o soğukluğunu içindeki sıcaklığın bitmeseydi...

Tuzla’nın mı yoksa birbirimize yollar mıydı yürüdüğümüz ? Ama yürürdük. Benimleyken birgün birgün benimle iki kere belki. Ama yürürken sen baktın mı ayaklarıma? Peki ben senin omuzlarına? Benimle yürürken yanımdan ayrılmayan sen . Nasıl da kibardın oysa.!

Bilmiyordum o gün seninle başlayacağıma. Bilmiyordum ben böyle aşk olacağıma... Düşünüyorum da ben , o yaz neden geliyor hala ask ile ask ile aklıma. Kim yanımda olursa olsun, kimler bana baksa da ya da bakmasa da sen varsın aklımda. Her yerde kalabalıkta bile yalnız sen varsın aklımda.

Odalarda yalnızlık sigaraları içerken . Sessizliğin resmini çizer sigaramdan çıkan mavi duman. Dumanım konuşur belki benimle. Boşver artık üzülme... Yeri gelmişken söylemek isterim sana. " Yine bir gece. Yine bir yatak yine aynı soluk pamuklu pijamalarım . Ne olduğu belli değil işte giydiğimin , çok da önemi yok işte. Bil istedim benim yine yalnız kalmak. Yalnizlık belki zenginlik kimine göre. Bana göre de öyle . Ama bazen de bir sonsuz boşluk hissi bende...

Bu arada sigara da demişken sen aklıma gelmişken toplumsal bir mesaj da vermek isterim açıkçası sana .... Hani sen çok seversin ya benim toplumsal mesajlarımı ... " Sigara içiyorum , evet bir problem olduğunu sanmıyorum. Sanıyorum ki sadece baskalarının düşüncesinde zararlı olduğu. Ancak şunu bilsin ki başkaları. O başkaları umrumda değil ne olduğu ne düşündüğü .Varsa sigara icmeme özgürlüğü ... Olsun aynı zamanda sigara içme özgürlüğü

Arzzuuu