Ne kadar da özlemişim o tatlı bakışını, gülen yüzünü, bunca geçen seneye inat, ağzımı açıp itiraf edemediğim...
Içimdeki kasırgaların tarifi imkansız. Her geçen an beni sana bağlıyor. Yaşlanan bedenimde gönlümün gencleştiğini hissediyorum, ama acılar içerisinde kıvranıyorum. Çok uzaksın bana. Fersah fersah...
Kelimeler boğazıma diziliyor. Yüreğim pek çok şeyi haykırmak istiyor ama sebebini bilmediğim, bilipte söyleyemediğim pek çok şey engel oluyor.
Bir tane fotoğrafında teselli buluyorum. Ancak tesellisi kadar da acı veriyor. Gönlümden neler geçiyor. Sürekli hayaller kuruyorum ulaşılması imkansız. Anıları yâd ediyorum gelmesi olanaksız. Muradım çok ama biliyorum ki ancak öyle kalacak. Sadece hayallerimde, ulaşamadığım bir peri kızı olacaksın. Elini tutamadığım, naralar atıp duyuramadığım, derinden derine içime çekip bir türlü kokusunu alamadığım ama hayalimde misk-ı amber ten kokunla.
Ne zaman yalnız kalsam yine hayallerime gireceksin diye korkuyorum. Hayallerin içimi acıtıyor, varsın açıtsın be, ben bu acıya muptelayım. Varsın acısın içim, Ben bu acıyı da çok seviyorum. Yeterki o acının içerisinde sen ol. Sadece benimle ol. Seninle yaşamakta güzel, ölmekte!
Kahrolası kalem ucu bitti.
Hayallerim dağıldı gitti.