İnsan olur , belki de insan olmaz. İnsanı belki de insan yapacak olan ihtirasları , ihtiraslarının içindeki yokluğudur. Ben de belki olmuş bir insan olarak nitelendirirsem kendimi...!

Ki ihtiraslarım benim de fazla hem de çok fazla . O halde insan olmama ramak kalmış demektir. Bu yaşımda bu günümde bana bunu da hissettiren tam da bir kitap vardı . Ahhh herkes de duysa keşke . Tanımam etmem ben belki de tanımaya ölmektir istediğim ya da korkarım , tanırsam ölürüm!. İşte o kitapta vardı bir ışık dağın tepesinde bitmesindi ışığı, yanması sönmesindi . İşte bu ay gökyüzünde mavi gökyüzündeki dolunay , o kitaptaki " Dağdaki yansındı" ışık "Sönmesindi" ışık olsundu. Oldu. Benim insanlığımda olsun .

Görsel: Bizim evden görünen dağlar işte.
Not : Bahsi geçen kitap Kemal Varol’un yazdığı Jar.
Bahsi geçen Dağ ise Makam Dağı