DELİK BİR KOVADA SU TAŞIMA VE MUTLU OLMANIN BAŞKA BİR YÜZÜ( OLUMLAMA)

Ben sanırdım ki,mutlu olmak , bana Allah tarafından verilecek.
Ve ben uyurken bir kuş her gece gelecek ve çantama bırakıp gidecek.
Çocukluk yıllarımızda elimizde uçurduğumuz uğur böceklerinin uçmasıydı bu .
Oysa mutlu olmanın çok veren değilde,kararınca fedakârlık olduğunu malesef bu yaşlarda öğrendim.
Çünkü ; fazla fedakâr olmak başkasının egosunu yükseldirken, içsel yolculuğumu paramparça ediyormuş öğrenmiş oldum.
İnsan ne kadar başarılı ve ne kadar donanımlı olursa olsun,varlık noktasında hep Allah’a ihtiyaç duyar.Ama içsel yolculuğu olmadığı için,bunun bilincine varamaz.
Hatta iyiliğe giden tüm köprüleri yıkar,
Hayatın evrensel dilini çözemez ,
Sonunda ; " Ben deliyim galiba bak bu gün de işe yaramadım ,bak yine yalnızım,Allah ’ ım neden ben" gibi çözümsüz sorularla karşılaşır.
Ama bilmez ki, imtihan zordur.
Bulut yağmur için mi, yağmur bulut için mi
ağlar?
Bu yazdıklarımın hepsini yaşamış olarak kendimi ,vicdanımı, nefsimi terbiye etmeye çalışıyorum.
Bütün bunları anlatmaya tek bir cümle yeter di aslında, ama içsel yolculukda kafa tutmak da vardır.
Ümit karpuz çekirdeğine benzer,kimisi çiğner kimisi tükürür.
Yaşamak delik kovayla su taşımaya benzer
Kimisi taşır, kimisi pes eder.
Para bazen dost bazen düşmandır ama dostluğu uzun sürmez ve mutlu olmak için yeterli değildir.
Kendinizi degerli hissetmeniz için pahalı şeylere ihtiyacınız yoktur.Mesela kalk kendin için bir müzik aç ve dua et.
İnsanlar dan habire bir şeyler beklemek yerine,Kalbine nefes kadar yakın olan Evrenin Diline Hükmeden aşkı koy....Siz anladınız ....
OLUMLAMA: KESMEYEN BİR BIÇAK GİBİ BİLEĞLENMEYE DEVAM.
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
ZEHRA YÜCEL(29.3.2019)