“Bu memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar! Burada bir dost vatanın toprağındasınız. Huzur ve rahat içinde uyuyunuz. Sizler, Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasınız. Uzak ülkelerden evlatlarını savaşa gönderen analar! Gözyaşlarınızı dindiriniz. Evlatlarınız, bizim bağrımızdadır. Huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır. Onlar, bu toprakta canlarını verdikten sonra, artık bizim evlatlarımız olmuşlardır.” Mustafa Kemal ATATÜRK
Büyüklüğe bakar mısınız?
Bir kaç yıl önce dünyanın en güçlü donanmaları tek kuvvet olup sizi yok etmek, topraklarınızı işgal etmek için geliyor. Siz her türlü teçhizattan, silahtan, donanmadan yoksun; yokluk içinde sadece inanç ve iman kuvvetinizle savaşıyorsunuz. On binlerce şehitle, her karışı kanla sulanan bir vatan toprağını ve Çanakkale Boğaz’nı kurtarıyorsunuz. Ve savaş bitiyor, galip geliyorsunuz on binlerce şehit ve gaziyle, yorgun bitap bir memleketle kalıyorsunuz…Sonra sizi yok etmek için gelen ve orada can veren düşman ölülerine sahip çıkıyor, saygıyla bağrınıza basıyorsunuz. Bir insanda ender bulunan tüm yüce duyguları taşımak herkese nasip olmaz. Affeden, sorgulayan, bir olayı sadece başlangıcıyla ya da sonucuyla değerlendirmeyip; bütünüyle görüp sahiplenen bir Dehanın meziyetinin adıdır Mustafa Kemal ATATÜRK.
Çünkü O yüce gönüllü insana, bu meziyeti kazandıran, O’na inanarak varlığıyla güç veren, değer katan inançlı vatan, namus sevdalıları vardır...
Çünkü o liderin arkasında okullarını terkederek cepheye koşan, (1915 yılında Anadolu’nun pek çok okulunda mezun vermeyen) gencecik onbeşli öğrencileri vardır...
Çünkü, O liderin arkasında 275 kilogramlık mermiyi kucaklayıp düşman gemisini batırıp savaşın seyrini değiştiren Niğdeli Ali ve Seyid Onbaşı vardır...
Çünkü, orada, sadece Çanakkale, Gelibolu, Anafartalar yoktur:
Orada memleketin bağrından kopup gelen, cephenin arkasında önünde kadın-erkek, kürt, laz, çerkez, azeri, yani Anadolu vardır...
Kınalı Aliler, Kınalı kuzular, on beşliler vardır:
(’’ Ölü askerleri vardı. 14,15,16 yaşlarında ve inanın ki gülüyorlardı.
İlk kez kaybedeceğimizi o gün hissettik.’’-Bir İngiliz subayın ifadesiyle…)
Kaybeceklerini hissedenler, kendilerinde olmayan o büyük maneviyatın kuvvetini gencecik ölü bedenlerin gülen yüzlerinde okudu.
Çünkü Çanakkale’ye bedenlerden önce; bir ulusun inancı, azmi ve kararlılığı siper oldu...

Ve çünkü;
Bazı zaferler,
Bazı destanlar kağıda yazılmaz!
Yazılsa da destan olmaz!
Bazı zaferler önce kanla yazılır
Sonra yüreklere kazılır...
Çanakkale kanla yazılan destanın adıdır
O yüzden Çanakkale unutulmaz...!
O yüzden Çanakkale Geçilmez…!!
O yüzden Vatan bölünmez...!!
Gülsen Dede-Mart 2018