Sevgi paylaştıkça çoğalır
12 Mart 2019 Salı 05:39:47

Bir varmış, bir yokmuş, bir zamanlar küçük bir kasabada yaşayan küçük bir kız varmış.
Bu küçük kız evden hiç dışarı çıkmazmış ve hiç arkadaşı yokmuş.
Bir gün evinde beslediği kedisinin peşinden koşup oynarken bahçeye çıkmış.
Bahçede mis kokulu gülleri görmüş ve onlara doğru yürürken güllerin etrafında uçuşan arıları fark etmiş.
"Güllerin bile arkadaşı var, neden benim arkadaşım yok?" diye kendi kendine sormaya başlamış.
Hemen güllerin yanına gitmiş ve onları koklamaya başlamış.
Daha sonra "Benimle de arkadaş olur musunuz?" diye sormuş güllere.
Güllerden bir tanesi:
"Biz herkesle arkadaşız, biz hiçbir canlıyı ayırmayız."
Küçük kız:
"Bunun bir sırrı var mı? Bana da öğretebilir misiniz?"

Güllerden bir tanesi:
"Biz güzel kokumuzla ulaşıyoruz, varlığımızla gönülleri sevindiriyoruz.
Biz küskünleri barıştırıyoruz.
Hem dışarıda hem de içeride oluyoruz."

Küçük kız boynu bükük eve girmiş.
O gece hiç uyuyamamış, gülün ona söylediklerini düşünmekten.
Kendi kendine konuşuyormuş:
"Ben güzel kokmuyorum.
Ben küskünleri barıştıramıyorum.
Ben hep içerdeyim, dışarıya çıkarsam kaybolurum."

Kızın kendi kendine konuştuğunu ve tüm söylediklerini duyan cama konmuş bir kuş:
"Sen çok güzel bir kızsın, senden daha güzel kokulusu yok.
Sen neşe ve mutluluk kaynağısın.
Sen tanımadıklarına uzak, tanıdıklarına yakınsın.
Anne ve babana doğruları söyle, yalandan uzak dur.
Arkadaşlarınla oyuncaklarını paylaş!"

Küçük kız kuşun söylediklerini dinlemiş.
Sabah olduğunda odasından çıkıp anne ve babasının yanına gitmiş ve hep birlikte kahvaltı yapmışlar.
Daha sonra oyuncaklarını çıkarmış bahçeye...
Küçük kızı gören yoldan geçen komşu çocukları onun yanına gelmişler ve hep birlikte güzel vakit geçirmişler.
O günden sonra küçük kız, çiçeklerin suyunu; kuşların da yemini hep vermiş.

Sevgi paylaşıldıkça çoğalır, uzaklarda değil, yakınındakini görmeli.