4
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1460
Okunma
Git gide küçülüyor dünya gözümde. Kalbime dar geliyor göğsüm.
Her yeni güne yeni bir kayıpla başlamak ve çaresizlikle sınanmak yoruyor insanı. Umudun iki yakasını bir araya getiremiyorum da nicedir umutsuzluğunda bu kadar çok büyük geliyor sanki.
Kendi içine kaçıp saklandığını sanıyorsun ama en kötüsünün kendinden kaçamıyor olduğunu anladığında sıkışıp kalıyorsun içinde.
Sırasıyla dökülüp geliyor üstüne zaman.
Kendinin altında kalıyorsun önce sonra çaresizce izlediğin ölümlerin.
Bir çift çaresiz bakıştan kaçırabilmek için gözlerini, kapatıyorsun uzun uzun.
Vicdanın çatırdıyor. Kalbin avaz avaz.
Derin bir sessizlik giyinip hayatın hiç adil olmayan karmaşasına bırakıyorsun kendini.
Aklın taş duvar.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz