Yıllar sonra tekrardan ortak arkadaşlarla seninle tanıştırıldığımız yerde kendi başıma aynı duyguları farklı bir benlikte hissetmek, bastırılmış bir duygunun akıl yönetimindeki hesapları, duyulan hasretin olmamışlığın, eksik kalmışlığın özleme dönüşmesiydi.
Yemekhane önündeki banktayım, matematik dersinden erken çıktım daha doğrusu, kaçtım, yerime imza atmasını istedim Ali’den, dün akşamda her akşam olduğu gibi 3.dersin konusunu seni görebilmek için kendim çalışıp tamamladım, senin yemekhaneye gelmeni bekliyorum şuan, elimde Rus edebiyat klasiklerinden Dostoevsky’nin yazmış olduğu Suç ve Ceza, gözlerim her geçeni sana benzetip kimseyi senin yerine koyamamaktan, değiştirilemeyen kitap sayfasına takılı kalmış, en güzel kelimeyi arıyor seni dünürken; seni görüyor en güzel kelimeye baktığında. Sonra içimdeki kayıp tadı aradım, bir şeyler aramaya başladığımdan beri aradığım sendin, anladım. Birazdan gelip yanımdan geçeceksin kulağında çalan bir şarkıyla ahh ne çok isterdim şimdi dinlediğin o şarkının yerinde olmayı, sana bu kadar yakın olmak nasıl bu kadar kolay olabilir ki yani ben bir şarkı ben bir türkü olsam senin yanaklarına değen rüzgar olabilsem, kabullenir miydin, severmiydin beni-Bir düşün şöyle sıcak bir havada esen tatlı bir ilk bahar meltemi?-. Birazdan geçeceksin yanımdan, cahil aklımı alacaksın başımdan götüreceksin More’nin ütopyasına. ‘’eu-ou iyi yer-olmayan yer’’ bulunduğum bank iyi yerdi, tabi her şeyden habersiz sen için ou’ydu.
Sen yanımdan geçerken hep ikilikler arasında kalıyor, bir türlü utanmaz kalbimin seni bu kadar hoyratça sevmesi gibi olamıyordu gözlerim, bakamıyordum sana.
( düzeltmelerle beraber devamı gelecek )