İyilik kavramım biraz farklıdır esasen;
Haksızlık karşısında iyi niyetimi bırakmadığım gibi, ders vermeyi de hep bildim.
Ama bu bazen işe ciddi ciddi yaramaz;
Bazı şeyleri gerçekten değiştiremeyizle her yüzleştiğimde kendimi bir kara deliğin içinde yok olurken görürüm...
Aslında gördüğüm de benim kişisel gerçeklerim filan da değildir...
Bir yangın varsa orada gerçekte yanan bir ağaç değil, tüm ormandır.
Ve karanlık varsa orada yalnızca gece ya da elektrik değildir sorun...
Bizim bir şeye değer anlayışımız üç saniyelikle ölçülmemelidir...
Mademki yeri geliyor renklerimzle övünüyoruz evrensel olarak -
Mademki bazı şeyler gelecek on yılı etkisi altına alacak ve daha uzun yılları...
O halde niçin o gecenin - o karanlığın karşına bir güneşin geleceğini bilmiyoruz?
Ya da bildiğimiz bu tek sadece ve sadece gelecek olan tek şeyin güneş olduğunu bilmek yeterli olmadığını bilip
Sessizce izlemek onu...
Sadece bir yığın sorunun orada birilerine ait olduğunu görmek renklerimizin ayrı ayrı aşağılanmasına izin vermekten başka bir şey değildir,
Niçin diyemiyoruz?
Bence artık birbirimize birtakım şeyleri kanıtlama ya da gövde gösterisi gibi saçma sapan şeyleri bir kenara bırakıp
Gerçeklerimizle yüzleşme ve gerçekten bir seyirci değil de artık her birimizin ciddi ciddi birer senarist olduğumuzu bilmemize ihtiyacımız var...
Çözüm: ortak değerlerin bütünlüğüne sahip çıkmak ve ilerlemektir...
Bizim namımıza düşünülüp de yerinde saymak olmamalıdır çözüm!

Meral Meri - Kara Delik