Kulaklarımda Sezen, karşımda fotoğrafın, kalbimdeki kaybetmişlik duygusuyla yazıyorum sana şimdi. Gittin. Geri dönmeni çok büyük bir umutla bekledim ama gelmedin. Sen gideli bir sene yirmi iki gün oluyor. Alışamadım sevgilim. Sensizlik beni çok yordu. Kaç gece geri dön diye sayıklayarak uyudum inan bilmiyorum. Seninle oturup gülüştüğümüz o banka son zamanlarda çok gider oldum. Hayalin gözümün ucunda, yanımda oturuyorsun sanki. Ama böyle olsun istemiyorum. Ben artık omzuna kapanıp ağlamak, kokunu içime çekmek istiyorum. Doya doya sarılmak, kirpiklerinden öpmek istiyorum.

Sahi neredesin şimdi ? Ne yapıyorsun ? Benden sonra sevdin mi birini ? Bu soruları kendi içimde hayalimdeki sana soruyorum hep. Cevap alamamak ne kötü. Ses tonunu bile özledim. Keşke sen konuşsan bende saatlerce dinlesem seni hiç sıkılmadan. Ellerin ellerime değse, hiç bırakmasan. Eskisi gibi güzel anılar biriktirsek. Caddelerde koşsak birlikte meçhule doğru. Beraber kitaplar okusak, güzel sözler söylesek birbirimize.

Hatırlarsın belki, bir gün Üsküdar’da kitap bakıyorduk seninle. Cemal Süreyya’ya atmıştın elini hemen. Şiirlerini çok severdin, şaşırmazdım şiir gibi adamdın zaten. Sevda Sözlerini açıp bana okuduğun satır hala aklımda.

’Sen, yüzüne sürgün olduğum kadın...’

Şimdi başucumda Sevda sözleri yanında sigaram okuyorum bende sana şu satırı ;

’Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz...’

✒A’mak