Genç kız küçük bir masada oturmuş kahvesini içiyor bir yandan da dikkatle telefon ekranına bakıyordu. Gözlerinden düşünüp taşındığı belliydi. Masasına yanaşan genci fark etmedi. “Başka bir şey ister misiniz?” Kız dalgın gözlerini kaldırınca şaşırdı. “Aşkımmm!” Genç etrafa bakınıp boş bir sandalye çekip oturdu. Kız kendini telefona kaptırmış, hem karşısında hem aslında yoktu. Genç bekledi bekledi... “Hayır mı, yapışmışsın.” Kızın parmakları kıpır kıpır “Paylaşımlarını beğendiklerim benimkileri beğenmiyorsa arkadaşlıktan çıkarıyorum. Temizlik bitmek üzere.” Genç aniden parladı. “Olur mu öyle şey! Ticaret mi bu!” Kız imalı imalı “Avukatları mısın Selim! Sana ne.” Selim toparlandı. “Değilim tabi, sen de beğenmeyi ver. Olsun bitsin.” Kızın kaşlar çatıldı.

Kokoreççinin içi dışı dolmuş yeni gelen müşteriler yer bulamıyordu. Usta ocağın önünde terlemiş, bıçağıyla ritimli ritimli parçaları ufalıyordu. Yarım ekmeği kesip malzemeyi doldurdu. İçeriye seslendi. “Selimmm. Senin ki hazır.” Selim tezgâha sokulup ekmeği alırken usta baştan aşağı süzdü. “İnce iş mi?” Selim kasıldı. Kasadaki çocuğa parayı verdi. “Aynen.” “Üst baş da o biçim.” Selim ekmekten bir parça ısırdı. Ağzı dolu “Montu o almıştı. Üzerimde görsün. Bugün doğum günü.” Usta şaşırdı. “Elin boş.” Selim çıkarken omuz üstünden baktı. “Cicim ayı bitti.”