Rüzgarın sesi anlatır seni bana.
Sabahın sessizliği, kimseler yok koca dünya ortasında sen kalmışsın ne gidecek yerin var nede duyabilecek birisi. Çaba göstermek istersin olmayacağını bildiği için yorulmak istemezsin düşüncelere kapılırsın saatlerce seni en güzel anlatan saatlerin korkusu sarar bir anda bir kıpırtı hissedersin, hayatın varlığını yaşanacakların duygularını getirir sana aynı heyecanı bedeninin olmadık yerlerinde hissedersin bu rüzgarın sesidir. Seni bana anlatacak olan bu rüzgar bana yeniden doğmayı, yeniden her şeye başlamayı öğretecek olan rüzgardır. Anlatıp geçti seni bana, rüzgarları bilirsin çabuk ve ürkütücüdür etrafına ne bıraktığını anlamazsın oda öyle gitti, bana bıraktığı şeylerde aradım seni belki bir ipucu belki yeni bir bekleyiş.
Ve sonunda buldum Bana anlatmak istediği şeyin sırrı senin kalbinin sesiymiş çabuk geçmesine rağmen en önemli yeri atlamadan bana bırakıp gitmiş dinledim saatlerce varlığını hissettim, yaşadım ve gelmeni bekledim, kocaman dünyanın sessiz kalan kısmında sende varmışsın sessizliği paylaşırken şimdi sensizliği paylaşıyorum onunla diyorum bu sefer sesi ile kendisini de getir özlüyorum. Bu zamana kadar getirdiğin sesinde ruhunu hissettim, bir sonraki getirdiğin kokusunda bedenini hissettim, bana bu sefer kendini getir kendimin ben olduğunu hissedeyim. Beni bir kez daha hayata bağlayacak her şeyi ile yeni bir dünya kuracak olan sensin.
Bu kadar sessizlikte sensiz bırakma beni. ...