Yıllarca hep tartışıldı,aşk geçici, sevgi kalıcı diye.Bu hikayeyi çok değerli bir dostumla ele aldık.Aşktan darbe aldığı için aşkın geçici olduğunu dile getirdi.Bende Şair olarak her ne kadar sevgi kalıcı olsa da aşktan yana tavır takındım.
Sevgi de aşkın bir alt dalı.
Bir zaman sonra Sevgi aşka der ki :Ey beni uçuruma iten illet,senden ayrılıp gönüllere el sallamak istiyorum.Aşk, bu söz üzerine Sevgiyi alt dal olmaktan çıkarır.
İki düşman gibi yaşarlar.
Neyse aşk halk dilinde 3 harfliler gibi kılık değiştiren tuhaf bir şey.
Sevgi artık insanların gönlünü fetheder.
Aşk ise uzaktan bakar sevginin bu hallerine.
Hak verir sevgiye.
Sevgi,aşka der ki;Gel, vazgeç bu inadından.
Aşk,gurur yaparak kendini karamsarlığa iter.
Sevgi, bu duruma bayağı üzülür.
Elinden de pek bir şey gelmez.
Yolları ayrılmak üzere iken Sevgi aşka der :Biz ayrılmaz ikiliyiz.
Sen yoksan benim var olmamın bir anlamı yok.
Tamam ,belki sen insanları uçuruma sürüklüyorsun ama senin suçun değil ki bu.
Seni böyle bildi insanlar ve sen değişmek istemedin.
Aşk ise sevgiye :Benim var olmam da senin payın büyük,belki ben arada gidip geliyorum ama sen hep olacaksın.
Son olarak insanlar düştükleri durumdan aşkı hedef alırlar ve ayrılık,karamsarlık,melankolik üzerine şiirler yazılır.
Ve bu da demek oluyor ki sevgi her ne kadar kalıcı olsa da şiirlerde hep aşk konusu işleniyor.
Bu yüzden Aşk şiirlerin hem derdi hem dermanı,hem yarası hem sargısı,hem umudu hem sonu,hem gecesi hem gündüzü,hem varlığı hem yokluğu..
(Rose Moon’a ithafen)
Saygılar...