Ellerindeki sıcaklık, gözlerindeki alev miydi? Yoksa huzuru bulduğumu sandığım, denizin dalgalarına karışan ses miydi? Beni Çağıran! Dolunayın ışığıyla uyanan Peri Çiçeği ’ nin sonunu muştuluyordu Mavi Baykuş.....Nehirin o keskin ve soğuk kokusuyla yüreğinin parçalanmış ağırlığıyla titreyerek koşmaya başlamıştı dipsiz karanlığa doğru....koştukça içindeki Ayçiçeği’ nin Güneş’e karasevdalıyım ben diye haykırdığını işittim.Nefesim tutulmuştu, içimdeki küçük Kızın korkularına yelken açtığını deniz çoktan fısıldamıştı masum balıklara.Peri Çiçeği’ nin kendi içindeki bu yolculuk ayışığı yüzlerimizin gece gibi karanlık günahlarınımı anlatıyordu yoksa? KİM ya da kimler? Kimlikler, maskeler, yüzler; yüzsüzler....Herkes Fazlasıyla eksiğiyle seviyordu birilerini, birini, ikisini ya da HİÇ’ ini. EGOLARIMIZ ...!!Ah! O kahrolası egolarımız...!!!Güzelin ve iyinin kaderini çizersin o pis ellerinle...Tüm masumluğunla içindeki Şeytanı gösterirsin bilirim. Bana ait olanı benden almak mı istersin? Sana ellerimle verirdim, isteyerek, gözü kapalı ve arkama bile bakmadan ..Ama BEN OLAMAZSIN Kİ ....Sen ancak başkalarının kanıyla beslenirsin, yalan kokar nefesin bunu da bilirim....Bilmesine biliriz de bilmezlere ne ederiz?Ne de niye diyemeyiz....? DOSTA HASRET , CAN’a hasret göçer gideriz PERI ÇİÇEĞİN SEVDASINDA Neyzen Tevfik ’ e bir dostu sorar. ‘’Beni tanırsın.Cennetin Anahtarı sende olsa beni oraya almaz mıydın?’’Neyzen, karşısındakini şöyle bir süzdükten sonra gülümser ‘’Bende Cennetin değilse Cehennemin Anahtarı olsaydı senin için daha hayırlı olurdu.Belki seni oradan çıkarırdım’’....PERİ ÇİÇEĞİM yolumuz uzuuuuun, yönümüz hüzüüüüün.....Gerçek sevgiye, sevene, sevilene ; dosta düşmana armağan olsun...!!