Bu yazı herkes den önce kendi nefsimedir.Sonuna kadar okumadan hüküm vermemenizi rica ediyorum.


Son zamanlarda ne kadar asabi ,ne kadar tahamülsüz olduğunun farkındamısın?
Sürekli yorgunsun,isteksiz ve gergin.Kimsenin nazını çekemiyorsun,açıkçası uğraşmak da
istemiyorsun.Haklısın.Senin yerinde kim olsa böyle hissederdi.
Çok meşgulsün çünkü,hiç bir şeye zamanın yok,zamanın bereketi de yok.Hatta o
kadar dolusun ki kendin için bile vaktin yok.Eee kolay değil tabi bütün dünyanın yükünü sırtlamak.
Geçmişi,geleceği ve bu günü sırtında taşımak.Eş,yada sevgili,çoluk çocuk artık her ne varsa.İş,
okul,konu komşu,akrabalar,ünlüler,ünsüzler...Korku,öfke,nefret,endişe,kin,adavet.Politika,ekonomi,
geçim derdi,futbol,okey,tavla,memleketi kurtarmak vb.Her şeyden de anlamasan olmaz.Bir de bunlar
var;tıp,edebiyat,tarih,coğrafya,siyaset.
Sadece onlar olsa yine iyi.Eğer hâlâ uğraşıyorsa seninle,Şeytan var,şeytandan
beter nefsin var.Akşama dizi,sabaha eziyet,öğlene rehavet yatsıya şehvet.Yetmez gibi bir de
internet çıktı başına.Youtube,facebook,instagram,watsap ve daha neler neler.İşten arta kalan
azıcık zamanını da onlara kaptırıyorsun,içtiğin çaydan,sigaradan da bir şey anlamıyorsun.Saymakla
bitmeyecek senin derdin,ben pes ediyorum.
Sadece şunu merak ediyorum;Bütün bu hengâmenin içinde sen neredesin?Sen hayatının
hangi köşesindesin?Hiç bir yerinde değil mi?Dünyanın ve nefsinin elinden bir lâhza kurtulup
ruhunun sesini duyabiliyor musun?Hayır! Yuvarlanıp gidiyorsun işte,adına hayat dediğin bir iğneli
fıçı içinde.
Böyle olmak zorunda değil aslında biliyor musun?Beynine hücum eden milyonlarca
bilgiden ,kalbine saldıran binlerce duygu ve düşünceden sadece sana lazım olanları alıp gerisini
çöpe atabilirsin.Yapman gereken şey sadece,hayata,dünyaya ve olaylara karşı bakış açını,tutumunu
değiştirmek.
Şöyle düşün;bu dünyada,dünyanın kendisi ve hatta bütün kainat dahil her ne varsa
sen var olduğun için var.Her şey senin bilincinin mahsulü olan birer yanılsama ve görüntü yada
sadece mâna.Asıl olan sensin,imtihanda olan sensin ve bu imtihandan geçebilmek için önce soruları
doğru anlamak zorundasın.İmtihana tabi tutan senden ne istiyor,bu sınav salonu,bu kağıt kalem,
sorular neden var.Sen ne için varsın?Bu dünya sen olmasan olmaz mıydı,kim duyardı hiç olmamış
bir insanın eksikliğini.Hiç kimse.Öyle ise varlığının bir sebebi var.Çantana senden habersiz
konan bir kalemi bile sorguluyorsun da,sana senden habersiz verilen hayatı neden sorgulamıyorsun.
Bu sebepler pek çok şekilde çeşitlendirilebilir,neticede Allah (cc) haşa abes ile
iştigalden münezzehtir.Ben asıl sonuç ile ilgileniyorum,sonuçta ne oldu,ne oluyor.Biz ne için
yaratıldıysak onunla mı meşgul oluyoruz yoksa Allah’ın bizzat kendisine ibadet etmemiz için
verdiği hayatı O’ndan başka her şeyle tıka basa doldurarak ve kalbimiz de Allah’a yer bırakmayarak
heba mı ediyoruz.Halbuki bir insan için Allah tan daha değerli,sevilmeye,sayılmaya,korkulmaya
daha layık kim olabilir.Allah dilemezse,kim bize bir fayda yada zarar verebilir.Kendisi ile gördüğümüz,konuştuğumuz,duyduğumuz,hissettiğimiz ruh O nun değil mi.Bizim zannettiğimiz bu hayat,
er yada geç gelecek ölüm,cennet ve cehennem O’nun değil mi.Kim O’ ndan daha Kahhar dır,kim daha
güzel,adil yada merhametli.
Bunları benden daha iyi biliyor ve tasdik ediyorsun biliyorum.Ama hissetmiyorsun,
yaşamıyorsun. Çünkü Allah’a gereği üzere iman etmiyorsun,imanı içselleştiremiyorsun,hayatına
tatbik edemiyorsun.Yada öylesine işte,idare edecek kadar.
Bir gün bir fırsat ver kendine,mümkünse hemen şimdi,en kısa zaman içinde.Otur
evinde sessiz sakin bir köşeye,kapat gözlerini O’na doğru yönel ve kalbinin dili ile Allah de.
Kalbinde dili vardır,kulağı,gözü vardır bilmiyorsan da inkar etme.Nefsinin hoşuna gitmeyecek ilk
başta,seni kaldırmak isteyecek aldırma sabret ve devam et.Bu alemde sadece sen ve O varmış gibi
başka hiçbir şeyi düşünmeden,dert etmeden.
Kendini de çıkart sonra aradan,sil hafızandan zira sende kendini gördüğün bir
rüyasın,madden ve manan ile Allah’tasın.İşte o zaman bir kalbin olduğunu hissedeceksin,daha önce
duymadığın bir sıcaklık ve manevi bir lezzet alacaksın.Devam ettikçe zikrin tesiri yayılacak
vücuduna,hücrelerin bayram edecek,ruhun derin bir soluk alacak.Ben diyeceksin,bunca yıl boşa
yaşamışım.Allah’ı hissetmeyen bu kalbi ve içinde ki bir dünya dolusu derdi bir hamal gibi yıllarca boşa taşımışım.Bir kez,sadece bir kez Aşk ile Allah desin kalbin,onun lezzeti ve bereketi sana yıllarca yeter.
Sen bilirsin,ya Allah’a kul olup gül ol yada nefsine köle olup kül ol.