İnsanın savaşı, iç dünyasıyla dış dünyası arasındadır. Ne yazıktır ki, insan, bu iki dünya arasındadır.

İç dünya, insana huzur veren yada insanı huzursuz eden, insanın içinde yaşayan bir dünyadır.
İnsan dış dünyasını yönetebilir, ancak iç dünyasına pek hakim olamaz. Dış dünyasında neler yaşadığını görenler bilir, pek birşey gizleyemez, ancak iç dünyasında yaşadıklarını kendisi ve içini açtığı kimseden başkası bilemez. İnsan hem iç dünyasında hem de dış dünyasında huzuru mutluluğu arar, ancak geleneksel kurallar, inançlar, adetler, töreler gibi yapılar insana ne iç dünyasında ne de dış dünyasında huzuru mutluluğu istediği gibi yaşatmaz.
Örfler, adetler, inançlar, töreler zamana göre güncellenmezse, insan huzur bulamaz, mutlu olamaz.
İç dünya ile dış dünya birbirine bağlantılıdır, iki bağın arasında insan kendini bulur, insan bu iki dünyası arasında gider gelir, dış dünyadan aldıklarını iç dünyaya taşır, ancak iç dünyasındakini dış dünyasına taşıması zordur. İnsan yaşamını dış dünyaya göre şekillendirir. İşte huzurun ve mutluluğun sırrı da buradadır. Dış dünyasına göre yaşamını yönlendiren, şekillendiren huzuru mutluluğu hiçbir zaman bulamaz, bulamadığı gibi de yaşamı mutsuz ve huzursuz geçer. Çünkü dış dünyanın önceden konmuş kuralları vardır, bu kurallar insanın mutlu huzurlu olmasına engeldir.
İnsan iç dünyasında huzuru, mutluluğu bulamazsa, dış dünyasında, huzurlu, mutluymuş gibi davranmak zorunda hisseder kendini.
İç dünyasına göre hayatını yönlendiren, şekillendiren, yaşayan insanlar huzuru mutluluğu her iki dünyasında yaşarlar.

Dış dünyadaki kurallar, bir çok insanın iç dünyasını, kendisini hapsettiği hapishaneye çevirir.

İnsan iç dünyasına, kendisi isteyerek aldığı bir şeyi, istese de içinden çıkarıp atamaz.

Rüstem Bingöl (10)