1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1170
Okunma
Biraz durgun biraz suskun ama en çok kendime hasım ...
Kimsenin yokluğunun koymadığı ama birinin varlığına ihtiyaç duyduğu bir ânı yaşıyor yüregim .
Neye kime olduğunu bilmeden her gün biraz daha inciniyorum .Kaybettigim huzuru bulamasamda yavaş yavaş sevdigimi düşünüyorum yalnızlığı...
Kulağımın duyduğu seslerini sevmezken duymadığım bir sesin hasretiyle için için eridigimi hissedebiliyorum .
Yarım yaşıyorum hayatı yarıda kalıyor her şey ..özlem ,öfke ,yediğim yemek bile ..ama olsun hayatı yaşadığım ve tattığım kadar seviyorum yarımda olsa doyuyor yüregim ve bir şeylere doydukça soğuyorum bir yeni duygudan .Önyargılarım doguyor ve yetiştiriyor kendini hayata ve büyüdükçe önyargılarımıda sever oluyorum soluduğum hayatın getirdiklerini sevdigim gibi ...
Cevap Yaz