Arabanın arka koltuğunda oturan çocuk hüzünlü bakışlarla dışarıyı seyrediyordu. Çocuğun sessizliği ön taraftaki kadının dikkatini çekti. Gözünü yoldan ayırmadan başını arka tarafa döndürdü. Çocuk bakışlarını sıkı sıkı tuttuğu itfaiye kamyonuna çevirmiş öylece duruyordu. Kadın “Beğenmedin mi?” Çocuk mırıldanarak “Noel baba şimdi ne yapıyor?” Kadın rahatladı. “Noel baba diye biri yok.” Yolun sağını solunu kontrol etti. Benzin istasyonu totemini görünce sinyal verip çatala doğru direksiyonu kırdı. Pompaya yanaştı. Pompacı cama tıklattı. Kadın camı açıp anahtarı uzattı. “Fulle.” Pompacı depo tarafına geçti. Çocuk kamyonunu incelerken aklına bir şey geldi. Heyecanla camı açıp kamyonuyla beraber dışarı sarktı. Pompacıya baktı. Kamyonu gösterdi. “Doldurur musunuz?” Pompacının sakalı göbeğine kadar uzamış beyazlamıştı. İş elbisesi düğmelerinden üç tanesi göbeği üzerinde açıktı. Çocuk sevinçle “Noel ba…”derken pompacı hızla etrafı kolaçan edip sus işareti yaptı. Benzin tabancasının namlusunu kamyona değdirdi. Çocuk yerinde duramıyordu. Anlatacak çok şeyle içeri döndü. “Anne anne, Noel baba Noel baba!” Kadın yüzünü ovuşturdu. Derin bir nefes verip dikiz aynasını çocuğu yansıtacak şekilde çevirdi. Kaşlarını çattı. “Yok yok yok kaç defa...” derken anahtar hızla uzatıldı. Kadın anahtarı alırken kasıldı kaldı. Sanki zaman durmuştu. Pompacının kalın beyaz kaşlarıyla örtülmüş kısık gözlerindeki uçsuz bucaksız karanlığa doğru çekildiğini hissetti. Yutulup kaybolacaktı. Pompacının “Yetmiş dolar!” deyişi kulaklarında çınladığında kendine geldi. Anahtara yapıştı. Pompacı bırakmayınca elini çantasına sokup bir tomar para çıkardı. Pompacı parayı tuttu. Aynı anda bıraktılar. Anahtarı kontağa sokup çevirdi. Vitese takıp ani kalkışla fırladı. Çocuk arka camdan pompacıya bakarken kamyonunu kaldırmış kocaman gülümsemesiyle sallıyordu.