perdeyi aralayınca
tül çıkıyor karşına

belli belirsiz de olsa görebiliyorsun ve ardından
aynı yöntemle tülü çekip
bakıyorsun hayata

sonrasında gördüklerin
göremediklerine aralıyor perdeyi

çünkü her şeyin
her şeyi sakladığını tecrübe ediyorsun ilk deneyimle

bunu biliyorsun artık
aynı yöntemi kullanıyorsun zaman sonra

..

bu iyi bir şey midir bilmiyorum

bir şeyin gölgesini takip edip ulaştım dediğin gerçeğin arkasında ışığın olması
ama ışığı yakan ele bağımlı bir gerçeklik algısı

sonu gelmez keşiflere yol veriyor

..

ömrümüz defter gibi
kalem sonsuz

haliyle sayfalar dolsa bile bilmenin eşiğini geçemiyoruz

..

hayatın anlamı çözülmekle bitmeyecek nasılsa dediğin anda
bulmacayı bir yana bırakıp

bir güzelin elleriyle ısmarladığı kaşarlı tostu
karşısında yerken
ve o kaşar ağzında uzayıp dururken utanmak yerine
karşılıklı gülüşmenin
hınzırlığın
muzipliğin ve güzellik bulaşan her şeyin

yani sevginin

ömrüne ömür kattığını bilmek

ve keşkelerin yerini iyi ki dediğin şeylere bırakması kadar anlamlı olmadığını

dünyaya bir kere geldiğini

içinden firar eden ruhu
kahve fin canıyla geri çağırdığını anlamak

yani yaşarken
nefes almak gibi bir şey

bir şey ki
her şeye değecek kadar çok şey

..

perdeleri diyorum
çekelim hayata

hayat, içinde olduğum içimdeymiş nasılsa..