Kapatın gözlerinizi. Ve hayal edin..
Belki bugün son gününüz. Biraz sonra belki sabaha varmadan hayatınıza gözlerinizi kapatacaksınız.
Belki o gün birilerinin kalbini kırarak gideceksiniz. Belki sizin kalbiniz kırıktır birilerine. Az önce en sevdiklerinize yalan söylediniz belki de ..

En sevdiğiniz arkadaşınızla yemek yediniz dışarıda. Ne varsa size dostluğunuza, dertlerinize dâir, paylaşılmaya değer döktünüz ortaya. Biraz gülüp, biraz hüzünlenip, birazda sitemkârdınız hayata. Yaşadıklarınıza ve yaşanmışlıklarınıza dair ne varsa. Hâlâ umitvarsınız aslında. Her karanlığın sonunun elbet aydınlık olacağını çoktan biliyorsunuzda. Biraz da korkunuz var, o da uzaklara doğru çoktan yol alan o gemi var ya.. geride kalıp el mi sallıyorsunuz gidenlerin ardından acaba .. kalanlar için hep umut vardır aslında. O umut hiç solmamalı ya zaten ..

Mumin yeise düşmemeli zaten. En güzel sözlü der bunu. Işittik ve itaat ettik sırrına erişebildik mi acaba. Belki o umutlar ve hayaller tutunduruyordu bizi hayata. Ya hayallere erişemesen son bulursa bu yolculuk. Yolculuk son bulduysa ve yeni bir başlangıç varsa bizim adımıza, hakkını vermeli vedalaşmanın.

Belki son kahkaların, belki son sohbetin arkadaşlarınla, annenle, babanla, ailenle, sevdiğinle.. Belki gökyüzüne son bakışın.. kırmamalısın kimseyi şu hayatta. Sevdiğini söylemeli hatta gönül almalısın.
Kalp kırmadan baş koymalı yastığa. Kırdıysan özür dile, hata ettiysen telafi et ki borçlu gitmeyesin öteki diyara .

Belki , Belki son günümüzse.. Ve uyanamazsak bir daha sabaha.. !

Zeyneb ..