0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1215
Okunma
Herkesin hayatımdan bir bir çıktığı şu günlerde
yaptığım tek şey gökyüzünü izlemek.
Yapacağım başka bir şey yok çünkü.
Sadece geliyor ve gidiyorlar. Sanırım alışıyorum
gelenlere, gidenlere. Hiç gelmeyecek olanlara...
Gitme diyemiyorum. Gözlerim yine boşluğa
takılıyor. Neden her seferinde böyle oluyor
diyemiyorum. Neden böyle olmak zorunda diye
bağırıp ağlayamıyorum.
Eskisinden daha beter hale geleceğim sanırım.
Yalnızım, en kötüsü ise ağlayamamak.
Ağlayamayacak kadar acıya alışmış olmak.
Sahi kim alıştırdi beni bu acılara ? Kim attı
elleriyle beni ateşe ? Bilmiyorum. Belki de ben
kendi kendimi ateşe verdim. Bilmiyorum...
✒A’mak
